Өлең, жыр, ақындар

Саған

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 601
Күптей ісіндің,
Кемеріңе сыймай
Тасындың.
Иманнан безіп,
Шайтанға бас ұрдың.
Ешкімді көзге ілмей
Басындың.
Ашындым!
Бойыңдағы
Күл- қоқысыңды
Бұрқыратып шаштың.
Өзіңді тонап,
Өзіңді ұрладың.
Жұрттың
Жанын жаралап
Арын былғадың.
Ұяттан безген
Неткен өктем ең,
Сондықтан мен сені—
Үстіме! –
Жұлдыздардан шашу шашып,–
Алдыма! –
Айдың күміс табағымен
Бас тартсаң да
Жек көрем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұң

  • 0
  • 0

Дүние жалғанның
Қаны қарайды.
(Қысылғаным-ай).
Күмән мен күдiктiң

Толық

Аластау

  • 0
  • 0

Шалғынымды шаң қылып,
жайлауымды жандырып, –
жұмағымды жайқалған
айналдырған тозаққа;

Толық

Күзгі жел және ағаштар

  • 0
  • 0

Күзгі қара жел
Үйіре ұйтқытып
Оңын да, солын да
Бұрқырап соғуда.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар