Өлең, жыр, ақындар

Әбестік

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 670
Ашулы едім.
Қарағайдың
Қарсы біткен
Қайсар бұтағынан жасаған
Садағымның жағын
Құлдың мойнындай еңкейтіп,
Адырнасын
Махамбет айтқандай
Алаөгіздей мөңіретіп,
Қозы жауырын жебемді
Қорамсақтан алып
Ашу- ызамның
Уытына малып,
Аспанға қарай
Атып жібердім.
(Күлдей қабардым,
Түндей түнердім.)
Атып жібердім!
Жыландай созылып
Ысқырған жебем
Заулаған бойда
Аспанда қалқыған
Бір шөкім
Аппақ бұлтқа
Денеге кіргендей
Кірш етіп қадалды.
Мұндайды күтпеген
Әп- сәтте
Өрт шалып санамды,
Ойым шырмалды,
Жаным қиналды.
Көзімді
Ашып- жұмғанша
Бір шөкім
Сол бір
Аппақ бұлтты
Қып- қызыл
Қан жауып кетті.
Онсыз да
Қабарған бетті
Өрт- жалын өпті.
Бір сәтте
Жүндей түтіліп,
Балшықтай езілдім.
Сұмдық бір
Үрей сезіндім...
... Құдай- ау,
Не істеп, не қойдың,
Сор басым! –
Қанға боялған
Қалқыған ақ бұлт
Өзімнің
Үмітім болмасын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сол жылдарды ойлап көршi санамен

  • 0
  • 0

Сол жылдарды ойлап көршi санамен:
көз алдында тұра қалар жаралы ел,
Отқа оранып бүлiнiп
жатқан ұлы қара Жер.

Толық

Полигон

  • 0
  • 0

Гөй-гөйiн мен айта алмаймын көмейдiң,
Жан тiлегiн,
жүрек сөзiн жебейiн.
Полигондар,

Толық

Қиянат соғыс

  • 0
  • 0

Тағы да жер үстiн
Зұлмат басты.
Әлемдi
Шешуi де жоқ,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар