Өлең, жыр, ақындар

Әбестік

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 651
Ашулы едім.
Қарағайдың
Қарсы біткен
Қайсар бұтағынан жасаған
Садағымның жағын
Құлдың мойнындай еңкейтіп,
Адырнасын
Махамбет айтқандай
Алаөгіздей мөңіретіп,
Қозы жауырын жебемді
Қорамсақтан алып
Ашу- ызамның
Уытына малып,
Аспанға қарай
Атып жібердім.
(Күлдей қабардым,
Түндей түнердім.)
Атып жібердім!
Жыландай созылып
Ысқырған жебем
Заулаған бойда
Аспанда қалқыған
Бір шөкім
Аппақ бұлтқа
Денеге кіргендей
Кірш етіп қадалды.
Мұндайды күтпеген
Әп- сәтте
Өрт шалып санамды,
Ойым шырмалды,
Жаным қиналды.
Көзімді
Ашып- жұмғанша
Бір шөкім
Сол бір
Аппақ бұлтты
Қып- қызыл
Қан жауып кетті.
Онсыз да
Қабарған бетті
Өрт- жалын өпті.
Бір сәтте
Жүндей түтіліп,
Балшықтай езілдім.
Сұмдық бір
Үрей сезіндім...
... Құдай- ау,
Не істеп, не қойдың,
Сор басым! –
Қанға боялған
Қалқыған ақ бұлт
Өзімнің
Үмітім болмасын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мазасыз түн

  • 0
  • 0

Түн жарымы.
Ауыл отыр жазықта.
Жер сiлкiнiп,
жел жұлмалап қажытқан

Толық

Затаевич

  • 0
  • 0

Қарамастан желiне де заманның,
шарлап кезiп тау мен тасын даламның
арып-ашып,
шаршап-талып шалдығып

Толық

Қызғаныш

  • 0
  • 0

Қызғаныш-ай,
бiрiсiң қасiреттiң!
Қаншама рет жанымды осып өттiң.
Мың сан түрлi шарғысы,

Толық

Қарап көріңіз