Өлең, жыр, ақындар

Әбестік

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 555
Ашулы едім.
Қарағайдың
Қарсы біткен
Қайсар бұтағынан жасаған
Садағымның жағын
Құлдың мойнындай еңкейтіп,
Адырнасын
Махамбет айтқандай
Алаөгіздей мөңіретіп,
Қозы жауырын жебемді
Қорамсақтан алып
Ашу- ызамның
Уытына малып,
Аспанға қарай
Атып жібердім.
(Күлдей қабардым,
Түндей түнердім.)
Атып жібердім!
Жыландай созылып
Ысқырған жебем
Заулаған бойда
Аспанда қалқыған
Бір шөкім
Аппақ бұлтқа
Денеге кіргендей
Кірш етіп қадалды.
Мұндайды күтпеген
Әп- сәтте
Өрт шалып санамды,
Ойым шырмалды,
Жаным қиналды.
Көзімді
Ашып- жұмғанша
Бір шөкім
Сол бір
Аппақ бұлтты
Қып- қызыл
Қан жауып кетті.
Онсыз да
Қабарған бетті
Өрт- жалын өпті.
Бір сәтте
Жүндей түтіліп,
Балшықтай езілдім.
Сұмдық бір
Үрей сезіндім...
... Құдай- ау,
Не істеп, не қойдың,
Сор басым! –
Қанға боялған
Қалқыған ақ бұлт
Өзімнің
Үмітім болмасын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын жүрегіндегі жарылыс

  • 0
  • 0

Жарылды ақын жүрегi –
осынау ұлы заманға
жандарды көрiп дақ салған, –
адамды айдап адамға

Толық

Қазақ тағдыры

  • 0
  • 0

Қазақтың тағдырын
Ойлап қарасаң
Өз өзiңнен түршiгiп,
Өз өзiңнен тоңасың:

Толық

Мақтаншақ

  • 0
  • 0

Дәйегi жоқ дәлел айтып қаптаған
мысығын да,
күшiгiн де мақтаған,
дүниенiң кiндiгi боп бiр өзi

Толық

Қарап көріңіз