Өлең, жыр, ақындар

Әбестік

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 544
Ашулы едім.
Қарағайдың
Қарсы біткен
Қайсар бұтағынан жасаған
Садағымның жағын
Құлдың мойнындай еңкейтіп,
Адырнасын
Махамбет айтқандай
Алаөгіздей мөңіретіп,
Қозы жауырын жебемді
Қорамсақтан алып
Ашу- ызамның
Уытына малып,
Аспанға қарай
Атып жібердім.
(Күлдей қабардым,
Түндей түнердім.)
Атып жібердім!
Жыландай созылып
Ысқырған жебем
Заулаған бойда
Аспанда қалқыған
Бір шөкім
Аппақ бұлтқа
Денеге кіргендей
Кірш етіп қадалды.
Мұндайды күтпеген
Әп- сәтте
Өрт шалып санамды,
Ойым шырмалды,
Жаным қиналды.
Көзімді
Ашып- жұмғанша
Бір шөкім
Сол бір
Аппақ бұлтты
Қып- қызыл
Қан жауып кетті.
Онсыз да
Қабарған бетті
Өрт- жалын өпті.
Бір сәтте
Жүндей түтіліп,
Балшықтай езілдім.
Сұмдық бір
Үрей сезіндім...
... Құдай- ау,
Не істеп, не қойдың,
Сор басым! –
Қанға боялған
Қалқыған ақ бұлт
Өзімнің
Үмітім болмасын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұт

  • 0
  • 0

Арттағысын көмген,
Алдағысын жапырған,
Алып даламды
Алып астаудай етiп

Толық

Баласын құтқарған әйел туралы

  • 0
  • 0

Ерте, ерте, ертеде
Қойының үстiне
Бозторғай жұмыртқалап,
Итiнiң басына

Толық

Бақсы

  • 0
  • 0

Елiм тектi едi.
Бiрақ
Орнынан тұра алмайтын
Дерттi едi...

Толық

Қарап көріңіз