Өлең, жыр, ақындар

Отаныма

  • 07.07.2022
  • 0
  • 0
  • 1136
Аветик Исаакяннан

Жайқалған егістіктің толқын атып,
Мен тұрмын, жағасында ойға батып,
Қарақшы ордасының топанына
Емес пе ең бір кезде елім тұрған батып.
Селт етпей сансыз садақ нөсеріне,
Мыңдаған найза ұшынан жара тартып?
Халықтар өзенінің тас жолында
Сан ғасыр қажысаң да азап артып,
Астында жорытқан ат тұяғының
Жаншылып жатсаң дағы қалмай тамтық,
Жат елдің құзғындары жартасында
Тұмсығын ұшса дағы қадай шалқып.
Есепсіз күндер мен көп жылдар өтті,
Міні, енді тағы аймағым гүлге бөкті,
Үстінде жайбарақат үйіміздің
Будақтап ұшқан түтін көкке жетті,
Әлдилеп мені сонда мейірімді анам
Өрлетіп ой санамды тіл үйретті.
Сан жетпес соқалары ұлдарыңның
Жыртар қара топырағын қырларыңның,
Гүлді жерін жыршылар әнге қосар,
Сен сүйген ата мекен тұрағыңның,
Сонда, кәрі жеріңді толған үнің,
Шырқар, шырқар тамаша сайрап жырың,
Өрден өрге өрбітер күй өргегін,
Жүрек тербер мәңгі жас менің тілім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Монумент

  • 0
  • 0

Кез үйренген суретінде
Болушы еді ол сақалдырақ,
Алайда, тас келбетінде
Әлпеті ұқсас жатыр бірақ.

Толық

Олар – терек түбінде

  • 0
  • 0

Бәйтерек тұр жапырағын
Сырға дайын тізілтіп ап,
Құстар шырқап жатыр әнін
Сыбызғыдай үзілтіп-ақ.

Толық

Эммаға

  • 0
  • 0

Аруым, – айрылысар жетті кезің
Амалсыз қоштасуға сүйгеніңмен,
Ұйқы жоқ жатар енді балқып сезім,
Ылажсыз сезілер мұң реңіңнен.

Толық

Қарап көріңіз