Өлең, жыр, ақындар

Отаныма

  • 07.07.2022
  • 0
  • 0
  • 1173
Аветик Исаакяннан

Жайқалған егістіктің толқын атып,
Мен тұрмын, жағасында ойға батып,
Қарақшы ордасының топанына
Емес пе ең бір кезде елім тұрған батып.
Селт етпей сансыз садақ нөсеріне,
Мыңдаған найза ұшынан жара тартып?
Халықтар өзенінің тас жолында
Сан ғасыр қажысаң да азап артып,
Астында жорытқан ат тұяғының
Жаншылып жатсаң дағы қалмай тамтық,
Жат елдің құзғындары жартасында
Тұмсығын ұшса дағы қадай шалқып.
Есепсіз күндер мен көп жылдар өтті,
Міні, енді тағы аймағым гүлге бөкті,
Үстінде жайбарақат үйіміздің
Будақтап ұшқан түтін көкке жетті,
Әлдилеп мені сонда мейірімді анам
Өрлетіп ой санамды тіл үйретті.
Сан жетпес соқалары ұлдарыңның
Жыртар қара топырағын қырларыңның,
Гүлді жерін жыршылар әнге қосар,
Сен сүйген ата мекен тұрағыңның,
Сонда, кәрі жеріңді толған үнің,
Шырқар, шырқар тамаша сайрап жырың,
Өрден өрге өрбітер күй өргегін,
Жүрек тербер мәңгі жас менің тілім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаңа жыр

  • 0
  • 0

Жаңа жыр — жырланады майданға арнап,
Жаңа жыр — жайратады жауды ойрандап!
Жаңа жыр — фашизмнің төбесінен
Түседі жарқ-жұрқ еткен жайдай жайнап.

Толық

Жапанда жалғыз қарағай

  • 0
  • 0

Көз ұшында көгеріп
Жапанда жалғыз қарағай,
Түр түнеріп не көріп,
Жан-жағына қарамай?!

Толық

Сүттен тамған дәм

  • 0
  • 0

Кешегі майдан дауылды
Жылдарда, келіп досқа мен,
Дүрлігіп тұрған айылды
Көрген едім Ошта мен.

Толық

Қарап көріңіз