Өлең
- 0
- 0
Өлең шіркін — ұялшақ кейде қыздай,
Кейде — қоймас жүректен күйді ағызбай,
Жансыз өлең сезімді суытқандай,—
Басылады жүрекке кейде мұздай.
Ажал мен өмір
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!
1960
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жалатқандай күміспен
- 0
- 0
Дала ақша қар бүліспен,
Жалатқандай күміспен
Жерімнің
Бауырында ай жүзіп,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Омар Жалел
Сен фашиссің, мен қазақпын! -
Марат
Өте орныды -
Ерхан
қайта қосыңызшы
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі