Өлең, жыр, ақындар

Ажал мен өмір

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 597
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,
Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!

1960



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дауылпаз

  • 0
  • 0

Ой құйыны үйіріліп,
Көк алмастай суырылып,
Қаламы қылыш жарқылдап
Сұңқардай даусы саңқылдап.

Толық

Аймағым

  • 0
  • 0

Айы туып аймағым, –
Күн астында күлімдей,
Алақанға арманын
Алған бақыт гүліндей, –

Толық

Добролюбовке ескерткіш

  • 0
  • 0

Жан едің жүзі суық жас шағыңнан,
Ақылға құмарлықты бағындырған.
Оқыттың даңқты еркін өмірге айқын
Үйреттің өле білуді онан да арман.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер