Өлең, жыр, ақындар

Ажал мен өмір

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 640
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,
Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!

1960



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Днепрде

  • 0
  • 0

Кемесінде Горькийдің
Жүздім бойлап Днепр,
Сұлу өзен көркін бір
Керіп достар бірге отыр.

Толық

Қазыналы Қазақстан

  • 0
  • 0

Биылғы балбыраған қоңыр күзде,
Қиқулап қайтқан құстай көгімізде, —
Жол керней жүзген бидай керуені
Ағылды дән маржаны жерімізде.

Толық

Зерен, де ерен

  • 0
  • 0

Зерен де ерен – бір тума,
Маңдайлы, маңғаз марқасқа,
Қалды ізің өшпес жұртыңда
Өзіңнің орның бір басқа.

Толық

Қарап көріңіз