Өлең, жыр, ақындар

Ажал мен өмір

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 531
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,
Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!

1960



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеңіс жылы

  • 0
  • 0

Ақшалап жерді аппақ қар,
Жазық дала,
биік жар
Үстіне күміс кигендей.

Толық

Қош келдің

  • 0
  • 0

Көктен тосып сүйіне
Жыл алдынан шығып ай,
Жер мұз көйлек киіне,
Жалтырады шыныдай.

Толық

Құмға шабуыл

  • 0
  • 0

Октябрь таңы атқанда
Еліме де, маған да,
Ту ұстап ел тартты алға
Жайнады өмір даламда.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар