Максим Горькийге
- 0
- 0
Сұңқардай түлеп ұшып өзі таңнан,
Сұлу сөз шам-шырағы болып жанған.
Жаныңның жарығында жұлдыз ойнап,
Бұлбұл ең қаламыңмен қанаттанған.
Ажал мен өмір
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!
1960
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Бала қайың
- 0
- 0
Бала қайың балауса
Бөбегіндей көктемнің,
Бал-бұл жанған алауша
Балғын бойын өпкен күн.
Кремльдің төрінде
- 0
- 0
Қызыл тулы таң атқызған
Халық аңсаған өмірге,
Жаңа жиһан жаратқызған
Кемеңгерге — Ленинге —
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі