Өлең, жыр, ақындар

Ажал мен өмір

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 590
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,
Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!

1960



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын анты

  • 0
  • 0

Қуанғаннан шарқ ұрамын,
Ұлы сыйға жаным күлген;
Сыйы асыл партияның
Ақындардың жанын білген!

Толық

Бұлбұл мен бұлақ

  • 0
  • 0

Таң атып, нұрлары
Сүйгенде қырларды,
Бұлақты, гүлдерді,
Қалғыған орманды.

Толық

Қордай тауы туралы аңыз

  • 0
  • 0

Қарт Қордай қабақ қатқан, қырау жапқан,
Құздың мұз, құж-құж бұжыр құлап жатқан.
Қысты күн қар қақырып, мұз түшкіріп,
Ақ боран, үш ай тоқсан соққанда ақпан.

Толық

Қарап көріңіз