Өлең, жыр, ақындар

Ажал мен өмір

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 452
Адамзат өсіп, өніп түрге енеді,
Ағаш та көктем туса бүрленеді,
Аяймын, тек аз ғана өмір сүріп,
Гүл неге семер болса гүлденеді?
Туудың өлер болса қажеті не,
Адамның болса өмірге бір керегі?
— Табиғат!— неге олақ жасағансың
Туғанға — өлу деген өнегені?
Жойса ғой «ажал» деген сұмдықты өмір,
Әйтпесе өлгісі кеп кім өледі?
Бұзар ем ерік берсең тәртібіңді —
Өшіріп елім атты неменеңді!
Қолымда болса менің,— мың ажалға
Бермесем жақсы жазған бір өлеңді!
Өлімді ақын жеңді деп ұғамын,—
Жасаса өлмейтұғын тірі өлеңді!

1960



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қысқы таң

  • 0
  • 0

Әрі аяз, әрі шуақ күн бір керім,
Жатырсың әлі ұйқыда достым менің,
Сұлуым, ойланатын уақыт жетті;
Көзіңді аш, рақаттың жұтып лебін.

Толық

Нарын көріністерін есіңе алсаң

  • 0
  • 0

Топырағын туған жеріңнің
Көрмей көп жыл, сен бір күн
Есіңе алсаң: өзіңнің
Елестеп дос,

Толық

Ленин

  • 0
  • 0

Көк арша бұтағында қырау қатқан,
Аяздан көгеріп қар тоңып жатқан.
Бұл жерде, жылы сөзді, жарқын көзді
Төрінде зәулім қала нұрға батқан

Толық

Қарап көріңіз