Өлең, жыр, ақындар

М... ға

  • 11.07.2022
  • 0
  • 0
  • 774
Ыстықсың шықтан неге, сәулетайым?
Есте ме, күлдірген күн көктің айын...
Өлеңі ғашығыңның сорғалаған,
— Сия ғып жазған жүрек қанын.
Жүректен ыстық жанға қан тамызып,
Аузыңнан гүлше ашылған бал алғызып,
Неге аттың махаббаттың ұшқынымен
Қарақат қара көзді қадалғызып?..
Кептіріп күңгірт күнгі көздің жасын,
Жеткенде нұрлы өмірге жайнақ жасың,
Шынайы сүю біздің таңда ғана,
Шын сүю айып емес, қарындасым!

1932



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөз зергер

  • 0
  • 0

Өлеңнің биік көгінде,
Шалқая бейне туған ай, –
Кең даламның төрінде,
Жаны ақын туды Абай.

Толық

Мен Октябрь ұлымын

  • 0
  • 0

Қараңғы ащы тұрмыстан,
Қиындық көріп ығысқан,
Құл боп, күң боп жалынып,
Бай табына туыстан.

Толық

Алтын аймақ

  • 0
  • 0

Гүрілдеп құздан құлап тау бұлағы,
Шола алмай бұлттан шығып ай қияны,
Шаңқылдап атар таңның жаршысындай,
Шағы еді қанат қаққан тау қыраны.

Толық

Қарап көріңіз