Өлең, жыр, ақындар

Сабаншы

  • 23.07.2022
  • 0
  • 0
  • 2798
Қара шымды қатар тізіп,
Жер қыртысын сыдырсам;
Көк соқамен жерді сызып,
Айдаланы қыдырсам,
Еңбек жыры термен бірге,
Жерге түсед жазылып.
Қабағыма жермен бірге,
Сай түседі қазылып.
Қарым талып, қабақ қатад,
Төмен түсіп иінім.
Қажып қайрат, жанға батад,
Тіршіліктің қиыны.
Сонда гүлі қара жердің,
Күліп басын игенде,
Гүлді сүйген жібек желдің,
Демі бетке тигенде.
Үлбір гүлдер жұпар шашып,
Ойнағанда айнала,
Еркелеп, жел төсімді ашып,
Сүйгенінде аймалап,
Күш тасиды, түсім жылып,
Көтеріліп иінім,
Жадырайды тарқатылып,
Қабағымның түйіні.
Онда тұрып, мәз боп жаным,
Еңбегіме шаттанам.
Тағы жегіп көк соқаны,
Шым тізуге аттанам.

1925 жыл, 22-шілде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалтасында біреудің

  • 0
  • 0

Қалтасында біреудің
Жұпары болса сақтаулы,
Жұпарын ол дауыстап
Көрмейді лайық мақтауды.

Толық

Гүлбаһрамға

  • 0
  • 0

Елден келдің қалаға
Оқу іздеп, шырағым!
Жүрмегейсің ұмытып
Ауылдың алыс — жырағын.

Толық

Сәулем

  • 0
  • 0

Ауылда мехнаттан кетіп аулақ,
Отырсам жүрегімде жалын қаулап,
Ауырған жаныма көп демін салып,
Жалғыз-ақ сәулем келді көңілімді аулап.

Толық

Қарап көріңіз