Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 29.07.2022
  • 0
  • 0
  • 2708
Тұлпар мініп жүйткіп,
Құйындай ұшып ұйтқып,
Бір жерде көңілім тұрмайды.
Мұратын іздеп,
«Дүниені кез», — деп
Басқаға мойын бұрмайды.
- Іздейсің не? — деп сұрадым,
«Көп, — дейді, — тілек, мұратым»...
Тауларды кезген,
Қонудан безген,
Түлкі іздеп қашқан бұрандай.
Шарыққа шыққан,
Желменен ыққан,
Шырқайды көңілім қырандай.
Аспандап серпіп қалқисың,
Көңілім-ау, босқа шалқисың!
Күйттеніп жарап,
Қырымға қарап,
Еш аңға қыран тоймайды.
«Мұратқа жетсем,
Теп-тегіс етсем» —
Көңілім тілеп қоймайды.
Алысқа түлеп қарайсың,
Мұратқа жетсең жарайсың!
Бабына келген,
Лепіріп желген
Жүйріктей жүйткіп шабуға.
Ұшады көңіл,
Ұшпадан жеңіл,
Мұратын іздеп табуға.
Еліктей жүйткіп еліктің;
Көңілім-ау, босқа желіктің!
Елестеп көзге,
Еш келмес сөзге,
Лыпылдап көңілім сағымдай.
Бой бермей тасып,
Кемерден асып,
Жайқалған жазғы ағындай.
Келсейші, көңілім, ақылға,
Лепіру босқа мақұл ма?
Теңіздей толқып,
Шайқалып бұлқып,
Өмірі тыныштық етпейді.
Тұңғиық терең,
Өлшеусіз ерен;
Шетіне көз жетпейді.
Жоқты іздеп, көңілім, жоқтайсың,
Тыншығып қашан тоқтайсың?!
* * *
Жел, құйын, ағын, бәйге көк,
Ұшқыр құс, құмай, атқан оқ —
Бәрі де жүйрік өзінше,
Көңілден бірақ жүйрік жоқ.

1915 жыл, 6 маусым. (Асау тұлпар)



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жел қайықта

  • 0
  • 0

Ұмытпа сол күнді сен аспанға ұшқан,
Жер-көкті құлаш жайып қабат құшқан.
Қыбырлап қара құрттай жерде қалып,
Қадалған көзін алмай дос пен дұшпан.

Толық

Көкшетау

  • 0
  • 2

Тізілтіп он жетіңді атағаным,
Дөңгелек отырғызып «матағаным»
— Сый тартып алдарыңа: «бар мәзір» деп,
Бәріннен «жол» дәме етіп «бата» — алғаным...

Толық

Тұлпарым...

  • 0
  • 1

Бұрын атым — тұлпар еді, бәйге көк,
Енді міне, поезд болды, тұлпар жоқ.
Ұзақ жолға!
Тұлпар қол ма?

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер