Сәкен Иманасов

Айтар едім ұқсам айқын –
Есімдерін құт санайтын
Сәкендердің не сыры бар
Ешкімге де ұқсамайтын.
Өмір өрге бастаса екен,
Қабақты мұң баспаса екен.
Сызданасың сыртыңменен,
Жоқ секілді басқа Сәкен.
Жылдарменен жарысқандай,
Кеңеюде қарыс маңдай.
Ызаланған кездерінде,
Арылдайсың арыстандай.
Одырайған орыс ағам,
Келбетіңнен дәріс алам.
Жақтырмайсың жан баласын –
Қарыздардай бәрі саған.
Бір киетін киімдейсің,
Түнерсең де түйілмейсің.
Сынар жерде – сынасың да,
Илікпейсің, иілмейсің!
Не ішпейсің, не шекпейсің,
Дарынсызды дос етпейсің.
Қаламдастың қасиетін,
Тек өлеңмен есептейсің.
Ашылмаған әлемдейсің,
Айтылмаған сәлемдейсің.
Сәкендердің осал болып,
Тумайтынын дәлелдейсің.
Өлең, өлең, өлең, өлең дейсің,
Өлең өлсе – өлем дейсің.
Осал жерің – аппақ қыздар,
Аппақ көрсең елеңдейсің!
Жер шоласың, бұлт аласың,
Қаусыратын жыр табасың.
Өлең десе бурадай боп,
Буырқанып, бұрқанасың!
Кедейлердің дарқанысың,
Баймын деп қорқамысың?
Алакөлдің аш балығын
Шошытатын шортанысың.
Жүйткісе де қаламың көп,
Көңілінде алаңың көп.
Депутат та болып көрдің,
Керек болса – боламын деп!
Сүрлеу дейсің. Соқпақтайсың,
Аяр көрсең – аттатпайсың.
Ашуланған адамыңды,
Кітап жазып тоқпақтайсың!
От шашатын шақпақтайсың,
Сапарыңды тоқтатпайсың.
Барлық Сәкен атаулыны,
Жалғыз өзің жоқтатпайсың.
Шуылдақтар болды шулап,
Қонар ерге қонды шын бақ.
Сәкен жайлы бұл өлеңде,
Болмау керек соңғы шумақ.

---