Өлең, жыр, ақындар

Мен өзімді іштегі шермен езем

  • 15.09.2022
  • 0
  • 0
  • 1043
Мен өзімді іштегі шермен езем.
Ой-арманы жоқ адам, ол да – бәрібір –
орманынан айырылып өлген өзен!
Талай төніп санама мұнар-сұрақ,
өзегімді өртейтін шығар сынақ?
Мұңнан менің өзімді кім құтқарар?
Құмнан сенің көзіңді кім аршымақ?
Жарығына бет бұрып туар Айдың,
бұлт құрсағын бұл Маусым дұғалайды.
Сені қайта тірілтіп алатындай,
сел-нөсері құйып тұр «Құралайдың»!
Іңір – мылқау, түн – соқыр,
таң шолақта арманшылдың қуаты аңсар-ақ па?
Бүгін, иә, екеуміз удай маспыз,
Сен – нөсерге, бейбағым,
Мен – шарапқа! Тағы ішейік!
Ішуге жоқ па негіз?
Ішеді әлі аңқасы кепкен Егіз!
Өлдік пе жоқ қалдық па, жұртқа – бәрібір,
ақыл айта бермесін, жек көреміз!
Мен – бір ұлмын, түнерген, Сен – бір ұлсың.
Шекемізден сұп-суық тер білінсін!..
Дүниені біз әлі төңкерерміз... тек...
айығып алайық, ең бірінші!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менде де — сол, бір-ақ Сана, бір-ақ Ар

  • 1
  • 0

Менде де — сол, бір-ақ Сана, бір-ақ Ар.
Мінезім бар — алқоңыр.
Өлеңнен тыс тіршілігім — күнәһар.
Мінәжатханам — тоғызыншы қабаттағы балконым.

Толық

Ашу биін билей ме

  • 0
  • 0

(көрінбейді бет-жүзі,
сағымданып!..) Ашу биін билей ме
тамырларым, ажырая, деміге
мықтанамын. Сұқтанамын:

Толық

Мендегі ғашықтық

  • 0
  • 0

Қазағымды, өліп бара жатса да, қарайлайтын қонағына,
Домбыраны, ғарыш музыкасын сыйғызған шанағына,
Атамекенімді - Жер кіндігін,
Аққан судың, соққан желдің еркіндігін,

Толық

Қарап көріңіз