Өлең, жыр, ақындар

Мұңға айналып кететін міні ұдайы

  • 15.09.2022
  • 0
  • 0
  • 829
Мұңға айналып кететін міні ұдайы –
тағдыр шығар?..
Не берсін қыңыраю.
Жұртқа – бәрібір, дүние өз орнында:
автовокзал, кешқұрым, июль айы.

Ишараны іштегі тыңдамастан күлдің...
Білдім:
Сендегі ән – мүлде басқа ән!..
Көк аңқыған кез еді, есіңде ме,
көлеңкелер жайқалып, гүлдеп Аспан!..
Жолаушының қарайды жолға бәрі.
Сен де қарап,..
(тұрмын ба сорлағалы?)
Қалғаның ед қасымда – ойлағаным
және ешқандай танысың болмағаны...
Қайраным жоқ уақыт тарлығына,
қоштастырар өзіңмен қорлығына.
Сенің тосқан көлігің келмей қалса,
сенем деп ем Құдайдың
барлығына...

Көлік келді.
(мұң бітпес мұнымен де)
Жолаушы – көп, бірі – адам, бірі – пенде...
...күрсініспен бұралған құлақ күйі –
күрең жолдың сондағы дыңы – менде!..

Айтшы бүгін, қалқатай, дұрысында,
менің сол бір тірлігім құрысын да!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Боранды түнде

  • 0
  • 0

Қап-қараңғы үрейдің арқасындай
мына Түннен азырақ қорқасың да.
Күлген сайын сырттағы күрең боран,
Жын жылайды пешіңнің қолқасында.

Толық

Хаттарыңа, қалқатай, хал сұраған

  • 0
  • 0

Хаттарыңа, қалқатай, хал сұраған,
жырларымның жұлдызы тамшылаған. Қу
тірліктің есігін құр күзетіп,
жүре алмайды бұлайша шамшыл ағаң!

Толық

Тозақта

  • 0
  • 0

Сауапты су елестеп, баталы бел,
бір қиялдың шетіне тақалып ем...
салақтатып тілдерін әр көлеңке,
ойнап жатыр Сәскенің сақалымен.

Толық

Қарап көріңіз