Өлең, жыр, ақындар

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап,
Қарасы ғаламаттың бітті қорлап.
Құртпақтың, жауыздықтың ең қорашы,
Адамзат кесірінен қара зарлап.

Жастығың болды саған құстан арнау,
Киімің болды саған қойдан жамау.
Пайда бар ма ой-сана, ақылыңнан,
Жойыпты тіршілікті қорғамсыз-ау.

Қорладың қара жерді, әлің жетіп,
Соңында кетерсің ғой соған сіңіп.
Ор қаздың өзіңе-өзің білмедің бе?
Өз қаныңа өзіңді тұншықтырып…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Білмедік біз өмір бұндай шырғалаң

  • 0
  • 0

Білмедік біз өмір бұндай шырғалаң,
Аттаған соң, ақыл жасты таңқалам.
Болып едік баласы біз ойынның,
Қазір ойлап, бола алмаймын қылқалам.

Толық

Ең алдымен өзіңе күн тәртіп бер

  • 0
  • 0

Ең алдымен өзіңе тәрбие бер,
Одан соң жан-жағыңнан үйрене бер.
Жақсының істерінен үлгі алып,
Өмірден жақсылықты іздене бер.

Толық

Алдаспаны бір өзіңе алдандым

  • 0
  • 0

Алдаспаны бір өзіңе алдандым,
Махаббаттың сезіміне былғандым.
Сеніп едім, сезімге, жүрекке де,
Сенген қойым қылдыңдағы, арбалдым.

Толық

Қарап көріңіз