Өлең, жыр, ақындар

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап,
Қарасы ғаламаттың бітті қорлап.
Құртпақтың, жауыздықтың ең қорашы,
Адамзат кесірінен қара зарлап.

Жастығың болды саған құстан арнау,
Киімің болды саған қойдан жамау.
Пайда бар ма ой-сана, ақылыңнан,
Жойыпты тіршілікті қорғамсыз-ау.

Қорладың қара жерді, әлің жетіп,
Соңында кетерсің ғой соған сіңіп.
Ор қаздың өзіңе-өзің білмедің бе?
Өз қаныңа өзіңді тұншықтырып…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұңы батып, махаббаттың тебірене.

  • 0
  • 0

Мұңы батып,
Махаббаттың тебірене.
Елестейсің,
Көзімнің мөлдіріне.

Толық

Қараңғы түн

  • 0
  • 0

Қараңғы түн,
Қараңғыда көріп едім.
Жарқ етіп,
Жарығында білінбедің.

Толық

Анамның саясында ер жетіп ем

  • 0
  • 0

Анамның саясында ер жетіп ем,
Аяулы ақ бесікте тербетілген.
Анаңдай ақ жаулықты асыл жанды,
Таппайсың айналсаң да жер бетінен.

Толық

Қарап көріңіз