Өлең, жыр, ақындар

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап

Арал, Каспий, Есілім қалдың құрғап,
Қарасы ғаламаттың бітті қорлап.
Құртпақтың, жауыздықтың ең қорашы,
Адамзат кесірінен қара зарлап.

Жастығың болды саған құстан арнау,
Киімің болды саған қойдан жамау.
Пайда бар ма ой-сана, ақылыңнан,
Жойыпты тіршілікті қорғамсыз-ау.

Қорладың қара жерді, әлің жетіп,
Соңында кетерсің ғой соған сіңіп.
Ор қаздың өзіңе-өзің білмедің бе?
Өз қаныңа өзіңді тұншықтырып…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ана жанын күйреме

  • 0
  • 0

Ешқашан да қарағым,
Ана жанын күйреме.
Дүниедегі пенденің,
Қайран орны бір төбе,

Толық

Жалған өмір

  • 0
  • 0

Қанша менің ғұмырым?
Қанша менің сағатым?
Қашан барып үзіліп,
Таусылады тағатым?!

Толық

Корқамын бұл өмірде неден мен?

  • 0
  • 0

Корқамын бұл өмірде неден мен?
Жапанда қиыншылық көп көрген,
Қорқамын жалғыздықтың сазайынан.
Жетім қылған әлдилеген баласын,

Толық

Қарап көріңіз