Өлең, жыр, ақындар

Не қалды, қарайғанда қамыс қалды...

  • 09.01.2023
  • 0
  • 0
  • 1187
халық өлеңі

Сонааау...
Бозторғайдың әуеніне гүл ынтық,
Балдай балғын дәуренімнен жыл үркіп.
Әрі баяу,
Әрі сондай тездікпен,
Мезгіл жатты қуандырып...
Түңілтіп.
Сенде сұлу,
Менде сері,
Маусым жас...
Ұйқы бөтен,
Ит жездешіл,
Тау сырлас....
Күй аңқитын сабадағы қымыздан,
Сайдың желі дастан айтып таусылмас.
Кім ойлаған аңсауда деп тозбас мән,
Жұлдыздар-ай, жаралғандар көз жастан.
Балалықтың серті адасқан сол түні,
Тұңғыш рет қартайғанын сезді аспан.
Жүректердің судай таза мәз шағын,
Бақытты ақын болар еді жазса кім?!
Оқыранған кербестінің дауысы,
Тағдырындай елестейді Тазшаның...
Періштенің жазылмаған өлеңі,
Жазылмасын...
Жазылған жыр өледі.
Ай құлаған...
Ән шомылған өзенге,
Қайырылып қарай бергім келеді!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түк көрмегендей таңдай қақтырып тау елін

  • 0
  • 0

Түк көрмегендей таңдай қақтырып тау елін,
Айғыздап бірақ әппақ қырқаның сау өңін.
Ақ жаңбыр құйды,
Айхай дүние,

Толық

Өзі дүрдей сері едім

  • 0
  • 0

Өзі дүрдей сері едім,
Сөзі мірдей,
Үзім қалқам сен едің өзі гүлдей.
Жаның сезіп тұрса да жағдайымды,

Толық

Шаршаудың азабын

  • 0
  • 0

Шаршаудың азабын,
Торығу дертінде,
Елемес болдым ба шынымен бертінде.
Еркіне ешкім де бағынбас ертеден,

Толық

Қарап көріңіз