Өлең, жыр, ақындар

Ақырғы жүздесу

  • 17.01.2023
  • 0
  • 0
  • 373
Жүрек қаным деп білген жырды нағыз,
Сұңғыламыз...
Қалдырған мың бір аңыз.
Кілең жампоз жиналған керім кеште,
“Өлем” деді тосаттан Нұрдын абыз.
“Өлем” деді,
Қолында күміс шара,
Сары қымыз шайқалды...
Ырыс, нала...
“Осы кештен қалмаймын, кетем”, – деді,
Қош деместен ел-жұртқа, туысқа да.
Шара толы қымызын тартып алып,
Жыр толғады абызым шалқып анық.
Ақ жүзімді күйдіріп бара жатты,
Жанарымнан қорғасын балқып ағып.
Қимай қарап,
Қиналып досы тұрды,
Күңіреніп күй кешіп қосы сырлы.
Үзілмесе арқауы ұлы жырдың,
Өтпесе деп тіледік осы түнді.
Таң атыпты...
Жеңілдеп жебір қайғы,
Тарап жаттық қондырып көңілге айды.
Қайран абыз қапия тірі қалып,
Айтпайтын болды кейін өлім жайлы!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұп-суық дала тоңдырды тағы

  • 0
  • 0

Сұп-суық дала тоңдырды тағы,
Үйі құрғыр да үрейлі.
Жындардың қалың болдым ба іңкәрі,
Елестер бірге түнейді.

Толық

Айтпайтын ашып-жарып елге сырын

  • 0
  • 0

Айтпайтын ашып-жарып елге сырын,
Аташым жаны тылсым...
Шерлі есілім.
Тойтық қара жорға атын астындағы,

Толық

Қаңтарда піскен таңқурай

  • 0
  • 0

Аңсарым ауды,
Ақылымды алды,
Қаңтарда піскен таңқурай.
Арпалыстырған ақынын мәңгі,

Толық

Қарап көріңіз