Өлең, жыр, ақындар

Ақырғы жүздесу

  • 17.01.2023
  • 0
  • 0
  • 297
Жүрек қаным деп білген жырды нағыз,
Сұңғыламыз...
Қалдырған мың бір аңыз.
Кілең жампоз жиналған керім кеште,
“Өлем” деді тосаттан Нұрдын абыз.
“Өлем” деді,
Қолында күміс шара,
Сары қымыз шайқалды...
Ырыс, нала...
“Осы кештен қалмаймын, кетем”, – деді,
Қош деместен ел-жұртқа, туысқа да.
Шара толы қымызын тартып алып,
Жыр толғады абызым шалқып анық.
Ақ жүзімді күйдіріп бара жатты,
Жанарымнан қорғасын балқып ағып.
Қимай қарап,
Қиналып досы тұрды,
Күңіреніп күй кешіп қосы сырлы.
Үзілмесе арқауы ұлы жырдың,
Өтпесе деп тіледік осы түнді.
Таң атыпты...
Жеңілдеп жебір қайғы,
Тарап жаттық қондырып көңілге айды.
Қайран абыз қапия тірі қалып,
Айтпайтын болды кейін өлім жайлы!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кездесу

  • 0
  • 0

Мен кеткенімде көбелек қуып,
Далдалап қалған ерменді бір түп.
О, бала сезім, керемет тұнық,
Ояттың қайта кеудемді жұлқып.

Толық

Бебеулетіп сағыныш домбырасын

  • 0
  • 0

Бебеулетіп сағыныш домбырасын,
Бейнесі жоқ бір ғұмыр болдыратын.
Қайнар бастау басына кешке таман,
Ат суарып келеді сол бір ақын.

Толық

Мың бір түн деген отына мұңлы

  • 0
  • 0

Мың бір түн деген отына мұңлы,
Өртеген сұлу өлеңім.
Бала күнімде оқығанымды,
Көзіммен көріп келемін.

Толық

Қарап көріңіз