Өлең, жыр, ақындар

Дауыл

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1721
Ақ боран ба, ақ дауыл ма,
соғады – ай көп бұрқақтап,
Ақ періште, ақ көбелек,
аспан төсін жүр қаптап,
Ақ толқындар ұйтқи аунап,
ал көңілімді нұр қаптап,
Ақша қарлар жауады кеп,
жауады кеп жырға аппақ,
Жауады кеп толасы жоқ,
ұйытқиды қар дауылдап.
Құлап жатыр бұл кеудеме,
соққан дауыл арындап.
Маңайда түн, мазасыз үн,
ал, жүректің шамын жақ,
Адаспасын жолаушылар,
кетсін жырға дамылдап.
Дамылдасын, жолдарынан жаңылмасын,
тыныштыққа бөленсін,
Бөленсін де бір рахатқа
нәзік өнге кенелсін.
Кенелсін де ақ сәулелер
нұр шашқанда жөнелсін,
Жаурағанда дауылдарда
жыр отына жылынуға келерсің.
Я келерсің, я келмессің.
қажеті де жоқ шығар,
Бұл өмірде қара дауыл,
ақ дауылдар көп шығар.
Шың үстінде шашын жайып,
шайқатылған топ шынар,
Сірә да оған көз ілу де,
тыныштық та жоқ шығар.
Құлардай боп майысады,
қайран шынар, қайсар – ақ,
Қара шашын тарайтұғын
аспандағы Ай — тарақ.
Дауылдарың кетсін мейлі
тыныш қалпын шайқап-ақ,
Тұра берер, тұра берер,
нәзік әнін қайталап.
Мейлі оны жынды дауыл
сілкілесін, жұлқысын,
Мейлі оның сұм тағдыры
ұрласа да күлкісін.
Мейлі аспан шарт түйіліп
өзгертсе де түр-түсін,
Тұра берер, тұра берер,
өзін сүйген жұрты үшін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аппасионата

  • 0
  • 0

Құшағы толғандай бір лала гүлге,
Шалқыды даласымен бала бірге.
Бетховеннің құдіретті сазды әуені
Жетелеп жолаушыны барады үйге.

Толық

Қашқын

  • 0
  • 0

Қайрымсыз уақыт еді ол қауіп төккен,
Жаңбырдай ажал бұлты жауып көктен,
Күн туып ел басына аштық,
Жоқтық,

Толық

Жауынды көктем

  • 0
  • 0

Осынау жақтың күні ұдайы тұнжырап,
Жадырамай, бұлты неге түр жылап.
Менің дағы қақ айырып кеудемді,
Жарға соғып толқындайды бір бұлақ.

Толық

Қарап көріңіз