Шыңдар қайта шақырды

Шыңдар қайта шақырды,қарамадың,
Көзің жерден кетпейді,жыламағың.
Шақырғаны шындардың,сағынғаны
Қыздары жалғыз жетпегені,оралмауың.

Таңдауы бөтен дала шекарасы,
Ішіндегі өршікті мың жарасы.
Сабындай қамшының аз өмірде
Бөлінердей бұл мезетте жан арасы.

Өлтіргені бөлігін – таулық деген,
Жарасуға ұмтылу,естік-саулықпенен!
Қашады,өз ішінде қалтырады
Бала кезгі тыртықты,сұмдықпенен.

Жаралы іштей оның аққу аты,
Білген емес қандай өз әсем заты.
Суықтығы өз туған ұясының
Түкіргенді жұта беріс қалып салды.

Шыңдар қайта шақырды,таба алмадың,
Айқай шықты ішіңнен,сығаладың.
Таулық тұлғаң,өзіңнен кеткен дара
Белгісіндей биікке ұмтылғанның.

---