Өлең, жыр, ақындар

Аңшылық

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4260
Бұл мылтық қашырғандай бір құтымды,
Аң-құсы орман, көлдің үркітілді.
Қырға мен шығар едім тұлпар мініп,
Қондырып иығыма бүркітімді.
Аңшыға қысы да өлең,
Жазы да өлең.
Жүрегін емдейді жар назыменен.
Мен өзім шығар едім
Ширатылған
Құйрығы қошқар мүйіз тазыменен.
Кетпеген күші қайтып,
Өңі ескіріп,
Шығар ем достарымды ілестіріп.
Құс емес,
Қызығымды
Қайтар жолда
Берер ем қыз-қырқынға үлестіріп.
Түбінде саябырсып сезім селі,
Қария шал болғанда,
Көзім сөніп,
Аңшының өтірігін боратар ем,
Өзімнің айтқаныма өзім сеніп,
Бұл уақыт құлан ба еді,
Бөкен бе еді! .
Бұлдырап көз алдымда өтем деді.
Мен сондай болар едім
Бола алмадым...
Жарықтық сондай еді көкем менің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өтірік туралы шындық, яки менің қалай Судырахмет атануым туралы хикая

  • 0
  • 0

Білсеңіздер, балалар,
Неге маған сенбейді!
Неге маған балалар:
«Судырақсың сен!»—дейді.

Толық

Қармақтай боп қадалған желбезекке

  • 0
  • 0

Қармақтай боп қадалған желбезекке
Қанша шаруа, бауырым, тұр кезекте?!
Оны қойшы!
Көргенде небір жайды

Толық

Революция рухы

  • 0
  • 0

Жоқ баяғы темір күшім,
Қазірде мен шаршағам.
Бірақ үлкен өмір үшін
Күресерлік бар шамам.

Толық

Қарап көріңіз