Өлең, жыр, ақындар

Аңшылық

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4575
Бұл мылтық қашырғандай бір құтымды,
Аң-құсы орман, көлдің үркітілді.
Қырға мен шығар едім тұлпар мініп,
Қондырып иығыма бүркітімді.
Аңшыға қысы да өлең,
Жазы да өлең.
Жүрегін емдейді жар назыменен.
Мен өзім шығар едім
Ширатылған
Құйрығы қошқар мүйіз тазыменен.
Кетпеген күші қайтып,
Өңі ескіріп,
Шығар ем достарымды ілестіріп.
Құс емес,
Қызығымды
Қайтар жолда
Берер ем қыз-қырқынға үлестіріп.
Түбінде саябырсып сезім селі,
Қария шал болғанда,
Көзім сөніп,
Аңшының өтірігін боратар ем,
Өзімнің айтқаныма өзім сеніп,
Бұл уақыт құлан ба еді,
Бөкен бе еді! .
Бұлдырап көз алдымда өтем деді.
Мен сондай болар едім
Бола алмадым...
Жарықтық сондай еді көкем менің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, тіршілік

  • 0
  • 1

О, тіршілік!
Не берсең де арнап бер.
Алтын балық ілігетін қармақ бер!
Бақыт бер де,

Толық

Жел

  • 0
  • 1

Өскен бірге далада
Таптырмай дос-адасы,
Жүрді шулы қалада
Жаздың желі адасып.

Толық

Бақыт

  • 0
  • 20

Бір құдірет бізді өмірге жолдайды.
Біз өмірді түсінбейміз,
Сол — қайғы.
Туа сала таудай бақыт күтеміз,

Толық

Қарап көріңіз