Өлең, жыр, ақындар

Аңшылық

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4291
Бұл мылтық қашырғандай бір құтымды,
Аң-құсы орман, көлдің үркітілді.
Қырға мен шығар едім тұлпар мініп,
Қондырып иығыма бүркітімді.
Аңшыға қысы да өлең,
Жазы да өлең.
Жүрегін емдейді жар назыменен.
Мен өзім шығар едім
Ширатылған
Құйрығы қошқар мүйіз тазыменен.
Кетпеген күші қайтып,
Өңі ескіріп,
Шығар ем достарымды ілестіріп.
Құс емес,
Қызығымды
Қайтар жолда
Берер ем қыз-қырқынға үлестіріп.
Түбінде саябырсып сезім селі,
Қария шал болғанда,
Көзім сөніп,
Аңшының өтірігін боратар ем,
Өзімнің айтқаныма өзім сеніп,
Бұл уақыт құлан ба еді,
Бөкен бе еді! .
Бұлдырап көз алдымда өтем деді.
Мен сондай болар едім
Бола алмадым...
Жарықтық сондай еді көкем менің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қолжазба өртеу

  • 0
  • 0

Бұл ақиқат —
Шаруам жоқ ертегіңде,
Мен бір повесть жазған ем ерте күнде:
Сақтап-сақтап келдім де.

Толық

Өзіміз туралы ода

  • 0
  • 0

Тарғындарға жүкті болып анамыз,
Туған жерде айтылады көп аңыз.
Түмен-түмен тұяқтардан кейін де
Қызғалдаққа толып кеткен даламыз.

Толық

Орман

  • 0
  • 1

Әлділері қорғанбай,
Әлсіздері ышқынған.
Тоғай түгел тұрғандай
Қуғыншы мен қашқыннан.

Толық

Қарап көріңіз