Қайың мен Шайыр

Себелегі себелеген кешелі,
Көк те, Жер де тынымсыз.
Құнсызданған судан балшық бес елі,
Тамыз бауы тұр үнсіз.

Күн бет алмай күздің қоңыр салқынын,
Бүлінбеуші ед бұл айым?
Тым көңілсіз ырғағыңның қарқыны,
Жараспайды мұңаю.

Айырылған шолпысынан қайыңдар,
Бұрымдарын тарқатып,
Қолшатырсыз қоламүсін шайырға
Әппақ тәнін тұр сатып.

Жылы өлеңмен жылытпай ма, дала ызғар,
Тал бойыңды қыл-құтаң?
Сүрең күзден сұрап алып қарызға
Шабытынан бір тұтам.

Қанбай қалсаң, онан басқа жан жоқ па
Арызданар еркелеп?
Тамырыңдай көңіл кеткен сан-саққа
Айтпадың ба ертерек?

Тамыз бақта тұр қайың мен бір шайыр
Шүйкелесіп өзді-өзі.
Екіуінің әңгімесін шырқайын
Көргеннен соң өз көзім.

Ержан Қабышұлы Bura-Naiman

---