Өлең, жыр, ақындар

Өлеңім – иықты еткен, биіктеткен

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 216
Өлеңім – иықты еткен, биіктеткен,
Өлеңім – күйікті еткен, сүйікті еткен.
Айтайын саған деген өкпе-назды,
Айтсам деп жүруші едім жиып көптен.
Толғантпай сені жүрген таңғажайып,
Қалайша тар кеудеме сыйып кеткен?
Желпінткен туған жердің белеңдерін,
Серпілткен айдын көлдің тереңдерін.
Мендегі ыстық құшақ сағынышпен,
Аймалап сен де бір күн көрер ме едің.
Алауын жүрегімнің, ақ жалынын,
Айта алмай келесің-ау, өлеңдерім.
Алтындай Қызылжардың топырағы,
Алыптай сап түзеген шоқылары.
Мен туған қыстақ орны бабалардың,
Мен үшін құм жамылған Отырары.
Өлеңім, сен осыны жыр етпесең,
Толғанып Жарылқасын отырады.
Шалғыны, шабындығы, шалқар көлі,
Қаз, үйрек, ақ қояны, арқар белі.
Кетпестен көз алдымнан қолын бұлғап,
Көлбеңдеп көкжиектен тартар мені.
Жетпеген менің тілім бұл суретті,
Өлеңім жеткізіп бір айтар ма еді!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұңғиық көкте нұр шашып

  • 0
  • 0

Тұңғиық көкте нұр шашып, жұлдыздар қанша самсаған,
Жұлдызын іздеп қайда деп, қарайтын шығар барша адам.
Шынары ма едің шындықтың – шырқаудан жүрек аңсаған,
Сыр әні ме едің мұңлықтың айта-айта сені шаршаған.

Толық

Сөнбейді деме шырақты

  • 0
  • 0

Сөнбейді деме шырақты,
Сарқылмас деме бұлақты.
Сарғаймас деме құрақты,
Өзекті мынау өмірде

Толық

Бабалар монологі

  • 0
  • 0

Тыңда, тыңда! Келер ұрпақ өрендер,
Ел иесі болатұғын кемеңгер.
Біз сендерге туған жерді тапсырдық,
Босағада босқа өлді демеңдер.

Толық

Қарап көріңіз