Өлең, жыр, ақындар

Өлеңім – иықты еткен, биіктеткен

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 214
Өлеңім – иықты еткен, биіктеткен,
Өлеңім – күйікті еткен, сүйікті еткен.
Айтайын саған деген өкпе-назды,
Айтсам деп жүруші едім жиып көптен.
Толғантпай сені жүрген таңғажайып,
Қалайша тар кеудеме сыйып кеткен?
Желпінткен туған жердің белеңдерін,
Серпілткен айдын көлдің тереңдерін.
Мендегі ыстық құшақ сағынышпен,
Аймалап сен де бір күн көрер ме едің.
Алауын жүрегімнің, ақ жалынын,
Айта алмай келесің-ау, өлеңдерім.
Алтындай Қызылжардың топырағы,
Алыптай сап түзеген шоқылары.
Мен туған қыстақ орны бабалардың,
Мен үшін құм жамылған Отырары.
Өлеңім, сен осыны жыр етпесең,
Толғанып Жарылқасын отырады.
Шалғыны, шабындығы, шалқар көлі,
Қаз, үйрек, ақ қояны, арқар белі.
Кетпестен көз алдымнан қолын бұлғап,
Көлбеңдеп көкжиектен тартар мені.
Жетпеген менің тілім бұл суретті,
Өлеңім жеткізіп бір айтар ма еді!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аулақ жүр менен, аулақ жүр, арамза болсаң аразбын

  • 0
  • 0

Аулақ жүр менен, аулақ жүр, арамза болсаң аразбын,
Сусыным қанған сырына сырғыған сендей сабаздың.
Жылуын тосқан жатқа да жазықсыз қайран жүрегім,
Сызылып қалған бетіндей болыпты әппақ қағаздың.

Толық

Ақындар-ай, ақындар

  • 0
  • 0

Ақындай мейірімді,
Әлемде жан бар ма?
Анадай тербетіп,
Таңдардан таңдарға,

Толық

Жағам деме маған қара күйені

  • 0
  • 0

Жағам деме маған қара күйені,
Құста – аққу, адамда – ақын киелі.
Аққу исе айдын көлге мойынын,
Ақын басын тек халқына иеді.

Толық

Қарап көріңіз