Өлең, жыр, ақындар

Дауыл

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 20159
Ышқына соққан дауылға
Құмартушы ем жасымда.
Нөсерлеп құйған жауында
Қызығушы ем жасынға.
Жүгіруші ем жарысып
Сарыарқаның желімен.
Ойнаушы еді алысып
Соққан дауыл менімен...
«Дауыл! Дауыл!» дегенге,
Шықтық үйден дүркіреп.
Аспан тұрды төбемде
Аласұрып, күркіреп.
Дүние сол кез дүрілдеп,
Келе жатты бір дауыл.
Түндіктері желпілдеп,
Күтіп тұрды жарлы ауыл.
Шыр айналды шаңырақ,
Сықырлады сырғауыл.
Бұрқырады бар аймақ,
Соқты ышқына көк дауыл.
Көшті дауыл керуені,
Ілестім де мен кеттім.
Көк дауылдай кеуделі
Жігіт болдым, ер жеттім.
Мен дауылдың ұлымын,
Тұра алмаймын дауылсыз.
Қарсы алуға дайынмын,
Соқса да дауыл дамылсыз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дүние қандай жап-жарық

  • 0
  • 0

Дүние қандай жап-жарық!
Осындай ма еді бұрын да?!
Байқамаппын аңғарып
Қасым Аманжолов

Толық

Көкте зырлап барады

  • 0
  • 0

Көкте зырлап барады
Алтын жұлдыз.
Жерде тұрып қарады
Әлия қыз,

Толық

Әшім

  • 0
  • 2

- Ойбай, мынау
Малғұн фрау!
Heгe маған көз қысад,
Қағып касын?! -

Толық

Қарап көріңіз