Өлең, жыр, ақындар

Он сегіз

  • admin
  • 05.02.2024
  • 0
  • 0
  • 316
Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.

Күн кірпігі түрткілеп, оянғанда жер беті,
Таң самалы тіл қатқан сезіміне шық бейне.
Ал жүректе дір еткен бір арманның келбеті
өкінішке оранды, күз де кетті күтпей де...

Сен де кеттің... Сен де кеттің, Өзің емес,
Баска біреу болмысыңда күн кешіп.
Дәрмені жоқ дертінен безінер еш,
Жүрек қалды жалғыздықпен тілдесіп...

...Кеудесінде үміті бар көктемнен,
Тілсіз хаттың ұшпайтұғын кептері...
Сол еді ғой он сегізім өткерген,
Дерті бөлек, сезім болған өткелі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жерге

  • 0
  • 0

Жусанды бел сөйлетсе қоңыр әнін,
Ой кеміріп батады соңыра күн.
Жалғыздығын сездік пе сол даланың,
Сағыныш-жас жуғанда омырауын.

Толық

Күтпеймін

  • 0
  • 0

Жылатып кеше сен жайлы тәтті ертегім,
Жүрегім жазған хаттардың бәрін өртедім.
Күйігі қалған кеудемнен енді іздеме,
Сезімді кеше, сыйлаған саған ерке мұң!

Толық

Тырналар

  • 0
  • 0

Күннің жауып көздерін түн қабағы,
Сансыз жұлдыз күзетті бұл қаланы.
Түн ортасы ояндым түсіме еніп,
Топ боп ұшқан ауылдың тырналары.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер