Өлең, жыр, ақындар

Ақын

  • 03.02.2016
  • 0
  • 1
  • 6621
Кеудесі шын ақынның күй сарайы,
Алады төгіп-төгіп келсе орайы.
Жаңбырдай нажағайлы нөсерлеткен
Жерінде гүл шайқалар құйып өткен,
Жас дүние алдында үміт, жас ұрпағы,
Жарқылдар жаздай жасыл болашағы,
Бүгіннен ертеңіне қадап көзін
Арнайды аңсап ақын соған сөзін.
Мінезі әулиедей ел айтатын,
Құлқынға құл болуды білмейді ақын,
Жаны әзір сүйгені үшін құрбандыққа,
Бүкпесіз жүрек сырын айтар жұртқа.
Қүласа сеніммен бір кұлайды,
Аяныш сонда ешкімнен сұрамайды.
Қамыспас қас болаттай кектенгенде,
Қарғысы атқан оқтай жек көргенге.
Көрсең де осы ақынның қай мінезін
Оқушы, түсін өзің, кешір өзің.



Пікірлер (1)

Гаухар Құрманалиева

Өте керемет мағыналы .

Пікір қалдырыңыз

Ашықтар

  • 0
  • 0

Барады жосып қосын жол қуалап,
Барады жөңкіп қаңбақ жел қуалап.
Қанша рет жер ағарды, жер көгерді,
Қанша рет жыл ауырлап жеңілденді?

Толық

Күш

  • 0
  • 0

Көрдің бе сен құйынды құйындатқан,
Бұрқыратып даланы аспанға атқан.
Кездей соққан керуенге ойран салып,
Туған жұрттан айырған, зар қақсатқан.

Толық

Қызығам ба, қызғанам ба...

  • 0
  • 0

Қызығам ба, қызғанам ба білмеймін,
Суретшіні кейде ішімнен күндеймін.
Мен жатқанда көлегейлі күңгіртте,
Ол жүріпті бөктерінде күнгейдің

Толық

Қарап көріңіз