Өлең, жыр, ақындар

Ақын

  • 03.02.2016
  • 0
  • 1
  • 6668
Кеудесі шын ақынның күй сарайы,
Алады төгіп-төгіп келсе орайы.
Жаңбырдай нажағайлы нөсерлеткен
Жерінде гүл шайқалар құйып өткен,
Жас дүние алдында үміт, жас ұрпағы,
Жарқылдар жаздай жасыл болашағы,
Бүгіннен ертеңіне қадап көзін
Арнайды аңсап ақын соған сөзін.
Мінезі әулиедей ел айтатын,
Құлқынға құл болуды білмейді ақын,
Жаны әзір сүйгені үшін құрбандыққа,
Бүкпесіз жүрек сырын айтар жұртқа.
Қүласа сеніммен бір кұлайды,
Аяныш сонда ешкімнен сұрамайды.
Қамыспас қас болаттай кектенгенде,
Қарғысы атқан оқтай жек көргенге.
Көрсең де осы ақынның қай мінезін
Оқушы, түсін өзің, кешір өзің.



Пікірлер (1)

Гаухар Құрманалиева

Өте керемет мағыналы .

Пікір қалдырыңыз

Қызық қой

  • 0
  • 0

Қызық қой адамның өмірі,
Өткен күн аққан су тәрізді.
Қанша рет өзгертіп өңімді,
Қанша рет бұзды екен қанымды...

Толық

Кей кезде

  • 0
  • 0

Жаным менің жас шағымдай түлейді,
Жасағаннан жалынды оттар тілейді.
Шығар күннен сөнбес шырақ сұрайды,
Батар күннен өлмес мұрат сұрайды.

Толық

Базына

  • 0
  • 0

Ашпын, аға, келем жеуге асыңды,
Арнап соған қайрап келем тісімді.
Араным да айдаһардай ашулы,
Зәрін төгіп, жандырып тұр ішімді.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар