Өлең, жыр, ақындар

Ай, сәулем

  • admin
  • 03.09.2024
  • 0
  • 0
  • 245
Күлкіңнен маржан тамшылағандай,
Көзіңе қайтіп жан шыдағандай.
Оятып ойды ұйқыда жатқан,
Бір өткір сезім қамшылағандай.

Қайырмасы:
Ай, сәулем!
Тілекті берші сұратпай ғана,
Кетейін еріп сынаптай ғана.

Төгілген шашың қара көмірдей,
Қиылған қасың ғажап өмірдей.
Кіршіксіз әлем қайда бар екен
Сендегі сәби таза көңілдей.

Қайырмасы

Тектілік сенде хан қызындағы,
Тәттілік сенде бал қымыздағы.
Нәп-нәзік гүлдей жаныңның сәулем,
Шалмасын суық желдің ызғары.

Қайырмасы



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кер заманда

  • 0
  • 0

Ұлар шулап үрейленсе, ұлы таудан аң қашар,
Ін түбінен індет шықса, іргесіне жалғасар.
Кер заманда бағыланның борсық сорып құйрығын,
Кер сиырдың емшегіне сұр кесіртке жармасар.

Толық

Бозторғайдың жағы талмас

  • 0
  • 0

Өлең өлді деген жанның алдыменен өзі өлген,
Күпіршілік қылғандардың оңбайтынын сезем мен.
Жаратқанның жерге төккен ол­дағы бір зауалы –
Көктен тамшы бұйырмаса гүл ерніне кезерген.

Толық

Қос жұлдызым

  • 0
  • 0

Сұм тағдыр, кімді жарға құлатпадың,
Кімдерді еңіретіп жылатпадың?
Жүгірген көз алдымда құлдыраңдап,
Құлыным, қайда барып тұрақтадың?

Толық

Қарап көріңіз