Жаттанды жырдан, құлақ тұнып сарсыған

Жаттанды жырдан, құлақ тұнып сарсыған,
Қайырып салсаң, қоян алмас қаршығаң.
Қабығын ардың, қара күйе аршыған,
Жаның жара, келідей түйіп жаншыған.

Жаттанды ұран, жаттанды айтар сөзі де,
Қисықты түзеп сала алмаған тезіне.
Шошынып қалған шоқ айнадай безі де,
Шел бітіп кеткен, маңдай асты көзіне.

Лайланған, қайнаған, қайнар тұнығым,
Ұрымен жолдас ұлағатты ұлығым,
Үрейлендім, ұлымның көріп былығын,
Көңілім қалды, қызымның көріп қылығын.

Бабалардың бақиға көміп батасын,
Қорғасын құйып, салмақтаған сақасын.
Қарттар үйіне қаракөз берді атасын,
Жетімек болған желге тастап ботасын.

Дәстүрім тозып, дәуірлерге жүк болған,
Аман өткен, «тарылған тайғақ» жұт жолдан.
Еркіндік алып шықты ма десем, құс тордан,
Сынаптай сырғып, шығып барады, күш қолдан.

---