Көк бөрідей көкке қарап ұлыдым

Ойым онға, санам санға бөлініп
Сан сауалға қалды басым көміліп.
Жүрсем еді, бір тоға боп үндемей,
Қатығы жоқ, қара суға семіріп.

Қиянаттың қыл арқанын үзем деп,
Ер тұрман сап, міндім тұлпар жүгендеп.
Ертөстіктей ереуілдеп нем бар ед,
Елдің жоғын беретіндей түгендеп.

Адалдықтың ауылын іздеп, ақ таңнан,
Аппақ сүттей үміт күттім ақпаннан.
Ақиқатты айтамын деп айғайлап,
Екі қолым босамады қақпаннан.

Өтіріктің қисам егер бұрымын.
Ұлыс үшін туады деп ұлы күн.
Торға түсіп, өз аяғын шайнаған,
Көк бөрідей көкке қарап ұлыдым.

Торсықтайын тасқа тиді қу маңдай.
Әпендінің өзі деме бұл қандай.
Осқырындым, орнатпақ боп әділдік,
Дүниенің кілті менде тұрғандай.

Әңгіменің айтар болсам қысқасын,
Жалғаны жоқ, аңыз болған жұртқа шын.
Ақиқатты айтпақ болған абыздар,
Абақтының ұстап тұрған тұтқасын.

Шындық жатыр шым астынан шыңғырып,
Сайқал жалған құбылады мың күліп.
Ақ пен қара жатады ылғи арбасып,
Қатар жүрер бір үміт пен бір күдік.

---