Жалғыз шумақ – жалқы мұң

Түн сұлу ғой, сұлу, ә?
Жұпар демін жұтамын кеп құныға.
Қараңғы деп кім айтты оны,
Сезінсең
Тұла бойы тұнған шексіз шұғыла.
Ал көңілім — шұғылаға шүпілдеп
Толып тұрған мөлдір шыны құмыра.

***
Түн баласы көре алмайсың қызыл менен жасылды.
Оның бәрі қараңғының құшағына басулы.
Осылайша үйретеді ол көз арбауға көнбеуді,
Қарапайым қалпыңменен өзіңді өзің емдеуді.

***
Гүлдің нәзік күлтесіне қонған Ай
алақанға тамған нұрдай балқиды.
Ауырлық жоқ.
Ой біткен сәулеменен қалқиды.

***
Неге, Күн, батарыңда қызарасың?
Бойыңда, бәлкім сенің ыза басым.
Таңертең күліп көкке шығып ең ғой,
Кеште де күліп құла құлағасын.

***
Жауынның демінен музыка төгіліп,
Бір әуен қанатын қағады.
Мәңгілік ағысқа беріліп,
Тамшылар ағады.

***
Бұлттар жөңкіліп барады кезбе,
Бағытыңды айтып кет, айнам,
Сарылып сағынған кезде
Мен сені табамын қайдан?

***
Қол бұлға да Жер дейтұғын алыпқа,
Жеңіл ғана көтеріліп қалықта.
Өкпе-наз бен өкінішті қалдырсаң,
Айналарсың аппақ ұлпа мамыққа.

***
Әр шамның ішінде — бір алау,
Әр жүрек ішінде — бір өмір.
Махаббат — ештеңе сұрамау,
Жай ғана үн-түнсіз сүйе біл.

***
Түн де күлімдейді,
Бірақ ол кез келгенге білінбейді,
Оны сезіндің-ақ,
Таңға көзің ілінбейді.

***
Ызың-ызың,
Маса кірген үй ішінің ызыңы қысқа,
Маза кіріген ми ішінің ызыңы ұзын.
Ызың-ызың…

***
Сен келдің бе, жарық түн!
Сен келдің де сырқатымнан сауықтым.
Құса біткен құс боп ұшты кеудемнен,
Оған кеше жүрегімнен жем бергем.
Кетті ол бүгін пыр-пырлап,
Енді отырмын күліп қана жыр тыңдап.

***
Түн сайын тереземе нұр сіңеді,
Қараңғылық аулақта іркіледі.
Түнекті одан сайын қуайын деп,
Далада бала шулап, ит үреді.
Қараңғыны осылай үркітпесе,
Қиық Айдың тумауы мүмкін еді.

***
Түн де түтін секілді
Жер үстіне қонып жатыр қарайып.
Ал таң қандай ғажайып!
Ол түтіннен тазарудың керектігін түсініп,
Жеңіл үрлеп, жібереді ұшырып.

***
Түнгі Алматы.
Басылмайды сапырылыс.
Шумен бірге шашылмасын,
Тыныштықты жаныңыздың
түкпіріне жасырыңыз.
***
Жұлдыздар билейді тербетіп көк теңіз,
Әне тұр әуеде біз сапар шеккен із.
Айтпақшы,
ұйықтауды ұмытып кетпеңіз.

***
Сарала күз,
Сіз маған бөтен көзбен қарамаңыз.
Екеуміз де бір байтақ даладамыз,
Екеуміз де бір күрең жағадамыз.
Ескірмес естелік боп қалар ертең
Ауаға екеумізден тараған із.

***
Адам неге екіге бөлінеді?
Сол бөлініс өзін де кеміреді.
Адам қалай бір шешім таба алмайды?
Жол көрсетіп неге таң ағармайды?
Кешегідей адасса тағы-тағы
Осы жолы күл-талқан шағылады.

***
Терезенің жанары бар, жанары,
Қарашыққа сыйғызатын қаланы.
Түннің кейпі төрт бұрышты пішінде.
Ай, жұлдыз да тереземнің ішінде.
Түн, бірақ дөп-дөңгелек түсімде.

***
Сары күз, аязды қыс солмай әлі
тұратын шырша еді ғой сол баяғы,
Алайда бір мейірім жетпегенде
Оның да жапырағы сарғаяды.

***
Күн батарда көлеңкем жүгіреді Шығысқа,
Ал сен оған ұрыспа!
Иә болмаса күлме енді!
Ұнатады ол кері қарай жүргенді.

***
Тауым бар менің, көңілі ұлан-асыр,
Түні бойы шыңырауға арқан тастап,
Ала таңда иығына Күн көтеріп шығаратын.
Тауым бар менің…

***
Түн.Темір жол. Пойыз тарсылы.
Шағын стансаның жүдеу жан сыры.
Терезеден жылы күліп
қол бұлғадым жай ғана.

***
Асылзадам,
Біздің сезім әлі де ашылмаған
жұмбақ арал тәрізді жұмыр жерде
топырағы табанға басылмаған.
Тым болмаса бір арал ашылмасын
Жайнап тұруы үшін де жасыл ғалам!

***
Ай астында сырласайық, қанаттым!
Аймаласып отырғанда таң атсын.
Сен куә бол, бұтақтар.

***
Басына жұлдыз қонған бағаналар,
Бағыт сілтеп тұрғандай маған олар.
(Ол — бейне бір аспаннан тамған арай).
Жарығымен жылжиын алға қарай
Соңғы шырақ сөнгенше таңға қарай.

---