Өлең, жыр, ақындар

Соткадағы бала

Бала деген бақытыңды құрайды,
Тәрбие емес, телефонды сұрайды.
Соткаларын алып қойсаң қолынан,
Соскаларын жоғалтқандай жылайды.

Технология – дара жолын таңдайды,
Қолдануды білмесең де - зор қайғы.
Біліңіздер, бұл телефон балаға,
Махаббатты алмастыра алмайды.


Улануда ойындармен санамыз,
Үндемейді, дым демейді баламыз.
Жылап жатса жұбатудың орнына,
Телефонды “мә” деп бере саламыз.

Тұйықталса түгін айтпай балаңыз,
Анықтаңыз, телефонын қараңыз.
Адамдарды маймыл болған деуші еді,
Біз қайтадан маймыл болып барамыз.

Өзгелерді өсектеуге жақынбыз,
Ал өзіміз “дивандағы” батырмыз!
Балалардың сотка ұстатып қолына,
Бірте-бірте қолмен көміп жатырмыз.

Жаулағанда интелекттер жасанды,
Түрлі-түрлі технология жасалды.
Балаларды тәрбиелейік өзіміз,
Интернетке ысырамыз қашанғы???

Авторы: Нұрсұлтан Мейірбекұлы
@sunadillaev авторды белгілеуге міндеттісіз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз