Өлең, жыр, ақындар

Есіл

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3319
Қең далада көсіле,
Күркіреген Есілім.
Қонған жырдай төсіме
Есіл сенің есімің.
Есіңдеме еді жер балқып,
Ойнаған дауыл сол біршақ.
Теңіздер көктен бұлт тартып,
Төгілген күннен от бұршақ.
Толқыныңнан бір жұтып,—
Толғана сенен жол тарттым.
Сағанда сонда тіл бітіп,
Тілеп ең жолын солдаттың.
Талма түстің шағында,
Төсіңнен соққан майда леп.
Бұрқанған от жалында
Мені іздеген қайда, деп.
Айналып саған келдім мен,
Анамдай болып сен Есіл.
Аймалап қоңыр желіңмен
Қойныңды аштың көл-көсір.
Гәусарыңды сапырып,
Жайдары жаздың кешінде,
Ойнайын жардан атылып,
Толқының болып төсіңде.
1949



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нева жақтан жел еседі

  • 0
  • 0

Отырғанда мен орманда оңаша,
Нева жақтан жел еседі тамаша.
Жұмсақ леппен маңдайымнан сипайды,
Жас жанымды аялаған анаша.

Толық

Өрмекші

  • 0
  • 0

Өрмекші алмай тынымды,
Күні бойы болдырып.
Ұстауға ұшқан шыбынды,
Тастады бір тор құрып.

Толық

Туған жермен сырласу

  • 0
  • 0

Уа, Торғай, тыңда мені, қымбатты анам,
Бала боп барсам аунап-қунап қалам.
Желіңе, толқыныңа, жаңбырыңа
Жасқанбай жанымдағы сырды ақтарам.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар