Өлең, жыр, ақындар

Есіл

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3300
Қең далада көсіле,
Күркіреген Есілім.
Қонған жырдай төсіме
Есіл сенің есімің.
Есіңдеме еді жер балқып,
Ойнаған дауыл сол біршақ.
Теңіздер көктен бұлт тартып,
Төгілген күннен от бұршақ.
Толқыныңнан бір жұтып,—
Толғана сенен жол тарттым.
Сағанда сонда тіл бітіп,
Тілеп ең жолын солдаттың.
Талма түстің шағында,
Төсіңнен соққан майда леп.
Бұрқанған от жалында
Мені іздеген қайда, деп.
Айналып саған келдім мен,
Анамдай болып сен Есіл.
Аймалап қоңыр желіңмен
Қойныңды аштың көл-көсір.
Гәусарыңды сапырып,
Жайдары жаздың кешінде,
Ойнайын жардан атылып,
Толқының болып төсіңде.
1949



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Спандияр көбеевтің үйінде

  • 0
  • 0

Хақымыз жоқ секілді,
Ақсуатты аттауға.
— Көзге ілсін бе кемпірді, Түсетұғын қарт бар ма?—
Деп соғары ол анық,

Толық

Жеңешем монологы

  • 0
  • 0

Науша бойым бар еді —
Гүл өрімдей,
Қара көзім бар еді —
Қара көлдің түбегіндей.

Толық

Дән

  • 0
  • 0

Күн көретін нәр алып,
Тамырының талшығы:
Ақ жауынды ала бұлт,
Күннің нұры,

Толық

Қарап көріңіз