Өлең, жыр, ақындар

Есіл

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3354
Қең далада көсіле,
Күркіреген Есілім.
Қонған жырдай төсіме
Есіл сенің есімің.
Есіңдеме еді жер балқып,
Ойнаған дауыл сол біршақ.
Теңіздер көктен бұлт тартып,
Төгілген күннен от бұршақ.
Толқыныңнан бір жұтып,—
Толғана сенен жол тарттым.
Сағанда сонда тіл бітіп,
Тілеп ең жолын солдаттың.
Талма түстің шағында,
Төсіңнен соққан майда леп.
Бұрқанған от жалында
Мені іздеген қайда, деп.
Айналып саған келдім мен,
Анамдай болып сен Есіл.
Аймалап қоңыр желіңмен
Қойныңды аштың көл-көсір.
Гәусарыңды сапырып,
Жайдары жаздың кешінде,
Ойнайын жардан атылып,
Толқының болып төсіңде.
1949



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соқыр

  • 0
  • 0

Тыпырлап туғанына ол анадан,
Алпыстай асып кеткен жылдар одан.
Толтырып көз жанарын табиғатқа,
Туғанда тұңғыш, ақтық бір қараған.

Толық

Алматы жаңбыры

  • 0
  • 0

(Михаил Луконинге)
Алатау тартты баурына,
Алдыңа тосып таң нұрын.
Қарадың бақша-бауына,

Толық

Казак қызы

  • 0
  • 0

Туған ерте алакөбік толқыннан,
Азов желі сүйді сенің бетіңді.
Аспан алуан бұлттарменен толқыған,
Сенің тартқан орамалың секілді.

Толық

Қарап көріңіз