Өлең, жыр, ақындар

Маяковский

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 4203
Өмір — мұхит кемесі күннің зырлар,
Ойға толы от қанат өтер жылдар.
Келер күндер жарқырар күмбезінде,
Маяковский шабытпен жазған жырлар.
Жаны теңіз, қиялы қыран құстай,
Туды ол поэзия туын ұстай.
Халқына берді соғып өлеңдерді,
Әрбір жолы бір ұлы құрылыстай.
Тасқындай келе жатқан жазғы маусым,
Уақыттың аршындатып жазды маршын.
Өлеңнің өлшемдерін бұзып тастап,
Естіртті заманаға өз дауысын.
Теңіз ойдың сөз толғап тереңінен,
Өмірді өлшеп өткір өлеңімен.
Лениннің дана ойын, зор тұлғасын,
Жалғыз сол өлең сөзде бере білген.
Ақыл-ой қопарылсын тың асқары,
Жойылсын поэзия рвачтары.
Көсем мен жұмысшының тіліндегі
Жасасын Маяковский жыр дастаны.
1950



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғабдолға

  • 0
  • 0

Сен жоқсың —
Сайранды салатұғын,
Таксиді байлап қойып,
Қақпаны қағатұғын.

Толық

Адалдық

  • 0
  • 0

Жауынгер жазды жарына:
-Қор болып көзім сөнді деп.
Сен ортақ болма зарыма
Артпайын саған мен міндет.

Толық

Тас қалаушының жыры

  • 0
  • 0

Іздегенде алғашқы баспана адам,
Мен сонда сазды илеп, тас қалағам.
Менің ізім басталып тас үңгірден,
Менің ізім көрінген астанадан.

Толық

Қарап көріңіз