Бірақ адам мезгіл сайын салқын ба?

Қарай беремін кірпік қақпай сұлбасына,
Көздері жанарыма бойлайтындықтан.
Құлазимын бізге арналған арманым Орындалмайтындықтан.

Қасыңда бола алар емеспін ,
Алайда сезінеді елесiм .
Жүрегiмнен орын алды дегесiн ,
Сағынады екенсiн .

Құшағында әлем бір сәт тоқтады,
Құдды дуние екеумiзден тұрғандай
Қан да , тек те, ештеңеміз соқпады,
Өмір өзi үйлесiмiн құрғандай?

Көңілім менің өзгермейді шынымен
Кеше қандай бүгін сондай қалпында,
Мен негізі өтірікте шын күлгем
Бірақ адам мезгіл сайын салқын ба?

Ойланасын қолы бәлкім бос емес ,
Көрген сайын отырғанын желіде
Шауып шыққан жері оның осы емес,
Достан әрі бөтенімнен бері ме?

---