Ана — үнсіз жылу

Ана деген — қадірлі ғой әрқашан,
Қанша сөз болса дағы жан-жақтан,
Алмастырмас орнын ешкім және ешқашан.
Жүрек соғар ана деген есіммен,
Сол есімде тыныштық бар үндескен.

Ана көңілі – бала жаны айнасы,
Құрсағында басталған ғой баяғысы.
Шеше деген – әлем нұры, жарығы,
Жай ғана болмысы – күннің шуағы.

Бұл ғаламда кеңіген кең жолдарға,
Сенің қолыңнан жеткен бақыт — жолымда.

Сен — теңізсің, мен толқыным, соғылар,
Қайда барсам, жағалауың қол бұлғар.
Құрлықта іздеп баз кешемін өзіңді
Үйге апарар жол маған сағым боп көрінеді.

Сенсіз үй де үй емес, күй де бөлек,
Көңіл жүдеп, күндер өтер, түндер кермек.
Көкірегімде оты бар, сөне алмайтын,
Тілімде алғыс бар саған өше алмайтын.

Жанымның емі өзіңсің — сыршыл ана,
Сенсіз ән де ән емес — мұңмен ғана.
Айта алмай жүрегімде сайрағанды,
Тығылып тыңдай берем ән анаға.

Сен бар кезде — тіршілікте мен бармын,
Сен жоқ болсаң — бұл ғаламнан жоғалдым.
Жұрт теріс айналса да, сен жақтамын,
Сен — тағдырым, сен бар жерде жол алдым.

“Алтынның қолда барда қадірі жоқ”,
Деп жүргендерге менде жауап көп.
Сенің құның — еш нәрсеге тең емес қой,
Бағалаймын… Өмір жетпей кететіндей.


«Journiverse» білім беру орталығының оқушысы: Ермек Елзада

---