Күндер зулап барады құмға сіңіп

Күндері мен түндері жылжып ағып,
Уақыт деген дәл қазір бір жұмалық.
Дүйсенбі мен жексенбі арасында,
Босқа өткен сағатқа қынжылмадық.

Туымызды өмірлік шыңға тігіп,
Болмаса екен дейміз-ау сынған үміт.
Үлгерердей бәріне жүрсек тағы,
Күндер зулап барады құмға сіңіп.

Мансап пенен болған ба бақта тұрақ?
Хан да қалар бір күні тақтан жырақ.
Көпке сәуле күн болып шашу бақыт,
Есте қалар зердеге жаққан шырақ.

Жаз да бітер көңілін күзге алдырып,
Сұрша бұлтын сырғытып, сыздандырып.
Біздер жүрген жолменен ұлылар да,
Жүріп өткен артында із қалдырып.

Ойын күлкі, той думан, аспаған көп,
Біреу бастап, біреу іс бастаған жоқ.
Ұлы тірлік тындыра алмасақ та,
Қолдан келсе жүрейік жақсы адам боп!
Айгүл қадыр

---