Кеудемді кернегенде ғұмыр әнім,
Пенделік пешенемді ұғынамын.
Кей кезде жырақ көрем өзімді де,
(Кей кезде тіршіліктен түңілемін)
Сынған бір мойынындай құмыраның.
Жанды жеп ішкі сезіп жығылады.
Жығамын, тең түсемін, жығыламын.
Пенделік-ай кей кезде ұсақтаймын,
Армыныммен қиялымды құшақтаймын.
Өмірде жалғандықты көріп тұрып,
Тот басқан қайралмаған пышақтаймын.
Жақсылармен жарасып отырсам да,
Көңілді алады ғой тұсап қайғым.
Timur_Adilkhan
2012 жылдары жатаған едім...