Заман жыры

Бізді заман емес, адамдар өзгертеді,
Солай-солай заманға дақ келтіреді,
Бірімізге-біріміз жау болып,
Өмірді солай босына өткізеді!

Түбінде бәрі-бір жаман іс жарып шығады,
Ұрлық ісі өзіне де керек емес болып қалады,
Жасырын жасап-ап неге өзін сынға алады?
Жарып шыққанымен ол қоймай, махшарда сауал болады,

Қасыңды аш, қабағыңа қар жаумай,
Ғайбат айтпа сауабыңнан айырылмай,
Өзіңді ұлы ұстар мінезді қой,
Тәкәппарланып жұмағыңнан айырылмай!

Білмей жатып білем деме ешқашан,
Әйтпесе өтірікпен күнә аласың әрқашан,
Пысық болам деп, артықпенен арам жеп,
Сұрау болат! Өзіңді алдауды тоқтатасың сен қашан?

Қазір деген заман,
Соғыс деген жаман,
Қанағаттанбаған адамнан,
Ешқашан да қадір күтіп алданбаң!

Өтірік-алдау бүгіннің,
Кәсібі болған бұл жалған!
Жерге тоймай бірін-бірі етін жеген
Тым жаман!

Кім жырлады заман қатал деп?
Адамның өзі жақсы емес,
Ес түзелмей түзелмес!
Бірі түсінсе енді бірі түсінбес!

---