Өлең, жыр, ақындар

Қапалық

  • 07.05.2018
  • 0
  • 0
  • 12036
Жабырқап осы жалғаннан,
Жанға көңілім қалып тұр.
Жан дүниеге салып тұр,
Тәнге көңілім қалып тұр.
Тән шыдамай арып тұр,
Жұртқа көңілім қалып тұр.
Жұрт залымға нанып тұр,
Өтірік өрлеп күшейіп,
Шын жеңіліп, талып тұр.
Бақ дегенде байлау жоқ,
Оған адам танып тұр.
Тағдыр шіркін тап беріп
Тамағынан алып тұр.
Жала деген аңдушың
Тақымыңнан шалып тұр.
Бәле деген төбетің
Балтырыңнан қағып тұр.
Сауысқан, қарға, қара құс
Жемтігін андып бағып тұр.
Көре алмаған күншіл
Көңіліне мұның жағып тұр.
Әншейін бе дегенін,
Айызы әбден қанып тұр.
Жаны шығар жақынның
Көзінен жас ағып тұр.
Айыруға амал жоқ,
Арты қалай болар деп
Жүрегі от боп жанып тұр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келер заман сипаты

  • 0
  • 2

Сауысқан, ала қарға — құстың құлы,
Басталар ақырзаман жылқы жылы.
Шақырып кәпір соқты сұрап алдың,
Түзетіп ала алмассың, сірә, мұны.

Толық

Шортанбай мен Шөже айтысынан

  • 0
  • 0

Әй, Шөже, ғибрат қып сөз айтайық,
Бос мақтан, пәни сөзін аз айтайық.
«Сен жеңдің, мен жөнді» — еш пайда жоқ,
Тілейік мұсылманның амандығын,

Толық

Өкінсең жоқ келері...

  • 0
  • 4

Өкінсең жоқ келері...
Құбылып тұрған қызыл гүл
Қураса кетер мәнері.
Сабыр қылсаң жетерсің

Толық

Қарап көріңіз