Мырза шөл

1
Онда мақта теңіз болып шулайды,
Ақ орамал көтереді, бұлғайды.
Бір ғажабы «шөл даланың» өзінде
Қыз-бұлбұлдар гүл туралы жырлайды.
Ақ мақталы, бау-бақшалы гүл мекен,
Асанқайғы аралаған жер екен.
Ол кездерде меңіреудей мелшиген
Тас бауырлы, тандыр емшек шөл екен.
Жүргіншіден алып қалып бір аңыз,
Қобыз тартып күңіренген құла дүз.
Желі қақтап, күні аптап күйдіріп,
Құмдарына сала алмаған құлан із.
Тұлпарлардың тозып болат тұяғы,
Сұңқарлардың күйген қанат қияғы.
Сол заманда «Мырзашөл» деп ат қойған,
Қайран елдің қандай ұшқыр қиялы.
2
Онда мақта теңіз болып шулайды,
Ару-дала ақ орамал бұлғайды.
Өздері де оянған соң таңменен,
Онда қыздар таңның жырын жырлайды.
Мырзашөлді сәулесіне сүйгізіп,
Ертеменен ентелейді күн қызып.
Ақша бұлттай, ақ түбіттей үлбіреп,
Кең далада шайқалады гүл жүзіп.
Ақ мақтаға қарай-қарай көз талып,
Нәзік белдер майысады қозғалып,
Ақша беттер тартып онда қоңырқай,
Ақ саусақтар қалады онда тез талып.
Күн ылдиға құлағанда от ұстап,
Көк шымылдық кере берер батыс жақ.
Ала тозаң құс жолдары тартылар
Аспан шебер салған өзі нақыштап.
Тұнық түнде тыңдап толқын ел күйді,
Дастарқандай жанын жайып елтиді.
Жетісайдың жырмен жуып жүлгесін,
Ән періште қанатымен желпиді.
Ақ көңілді елпілдеген жел келіп
Тұнық түнге жөнелгенде дем беріп.
Ақ орамал — аппақ мақта толқиды,
Оңтүстіктің айы астында тербеліп.
Таң сәулесі үстінде ойнап шоқының,
Бұлттар жүзер қанатындай тотының.
Жер бетінде жүздеген күн жүгірер
Ұшқындары трактордың отының.
Ертеменен аса берер ән қырдан,
Жайнар дала жастықпенен жаңғырған
Мырзашөл бір мырза жеңгең секілді,
Ақ дастарқан жая берер алдыңнан.

---