Қымбат дала қырлары

Қымбат туған даламның,
Маған биік адыры.
Жатыр сонда бабамның,
Қасиетті қабыры.
Қымбат туған даламның,
Мөлдіреген көлдері.
Бесігіндей анамның,
Тербетеді ол мені.
Қымбат туған даламның,
Бір талдырмаш талы да.
Тайы болып баламның,
Батқан жолдың шаңына.
Қымбат туған даламның,
Құйылған жас ауасы.
Шипасы сол жарамның,
Ауру жүрек дауасы.
* * *
Бұлт көзімен бұлдырап,
Сығалайды кәрі аспан.
Жанында Арыс сылдырап,
Шалқаяды Қараспан.
Қарауылда бір батыр,
Қалғып кеткен тәрізді.
Қарауытып қыр жатыр,
Қайталап сол аңызды.
Шыдатпай шөл бұрқағы,
Аңсап келіп алыстан.
Қобыландының тұлпары,
Су ішті ме Арыстан?
Сұрағанмен қиылып,
Тау үн-түнсіз жатыр жай.
Бұлт астында бұйығып,
Ұйықтап кеткен батырдай.
* * *
Көп жыл өтті, көрістік,
Жарқ еттің тағы жалындай.
Көріндің көзге неге ыстық
Баяғы балғын шағыңдай.
Жұлдыздар ақты көгінен,
Оғындай жайдың зуылдап.
Кетпедің бірақ көңілден,
Жұлдызым менің жымыңдап.
Өзендер ақты суларын
Теңізге құйып күрілдеп.
Толқын боп жанда туладың,
Жел болып демің уілдеп.
Түсімде қанша көріндің,
Арайлы таңның отындай.
Кеттің сен, қайран көңілдің
Көп сыры қалды-ау оқылмай.
Шамам жоқ менің тегінде,
Басқаға мойын бұрғандай.
Жастығым жалғыз менің де,
Жоғалмай әлі тұрғандай.

---