Өлең, жыр, ақындар

Памир

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1896
Дүние сырын пайымдап,
Памир тұр әлем төбесі.
Басында қалған қайырлап,
Аса алмай бұлттар кемесі.
Күндеген оны күйініп,
Жел менен бұлттар қастасып,
Лақтырып желді үйіріп,
Тастаған бұлтты тасқа асып.
Тағы қыс Памир атанып,
Басынан көп жыл өткерді.
Бөктеріне апарып,
Қондырды тәжік көктемді.
Ел сыйын қайта ақтауды,
Өзіне Памир мұрат қып.
Көкала мұзды,
ақ қарды,
Ағызып жатыр бұлақ қып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шынар

  • 0
  • 0

Жаз бұтағын тербетіп,
Жамырасып құс қонып.
Күз маңдайын терлетіп,
Уілдеген қыс тоңып.

Толық

Он екі

  • 0
  • 0

Қап – қара түн.
Қар аппақ.
Жел ұйтқиды жалақтап!
Жүре алмайды жан аттап.

Толық

Шота руставели алаңьінда

  • 0
  • 0

Кәрілікті Курадай аққан білмей,
Ертең қайта туатын батқан күндей,
Руставели, тұрсың сен Тариэлдей,
Руставели, тұрсың сен Автандилдей.

Толық

Қарап көріңіз