Өлең, жыр, ақындар

Памир

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1850
Дүние сырын пайымдап,
Памир тұр әлем төбесі.
Басында қалған қайырлап,
Аса алмай бұлттар кемесі.
Күндеген оны күйініп,
Жел менен бұлттар қастасып,
Лақтырып желді үйіріп,
Тастаған бұлтты тасқа асып.
Тағы қыс Памир атанып,
Басынан көп жыл өткерді.
Бөктеріне апарып,
Қондырды тәжік көктемді.
Ел сыйын қайта ақтауды,
Өзіне Памир мұрат қып.
Көкала мұзды,
ақ қарды,
Ағызып жатыр бұлақ қып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоштасу

  • 0
  • 0

Соңғы рет сенің бейнеңе,
Қиялмен құшақ жайдым мен.
Ояттым ойды кеудеде,
Жасқаншақ, ұяң қайғыммен.

Толық

Дауыл күнгі дария

  • 0
  • 0

Тұнып жатқан көкке атып толқындарын,
Дауыл бұрқап дарияның соқты жарын.
Нажағайдың жарқ еткен сәулесінен,
Айдынында ойнайды отты жалын.

Толық

Жеңге

  • 0
  • 0

1
Көгермеген бүр жарып,
Орман әлі жалаңаш.
Тыным алмай тұр жауып,

Толық

Қарап көріңіз