Өлең, жыр, ақындар

Жыр тасқыны

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1685
(Тайырға)
Ақынның болса да онда балғын күні,
Кететін көкке самғап дабылды үні.
Айқай сап Алатаудан атылатын,
Тасқынның тасқа соққан жаңғырығы.
Сол күнде-ақ осы күнгі сырға қанып,
Күнге де күнде барған зырлап ағып.
Тасқынын ешкім тартып ала алмаған,
Жастығын кете алмаған жылдар алып.
Нарынның жалында ойнап құмдарының,
Көтерген батпан жырдың күнде ауырын.
Елуге жігіт болып келді Тәкең
Құшаққа қысып алып «Құм дауылын».
Кейде ол сыймай әлем аумағына,
Көз тастап жалт-жұлт қарап жан-жағына.
Қол сермеп қара шашын қарсы серпіп,
Оқиды өлеңдерін алдарыңда.
Білмейді еш уақытта ол ашуды,
Іздейді жақсы жырдан жанашырды
Көзін бір төңкергені иек қағып,
Бәрі де өлеңіндей жарасымды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табa hah

  • 0
  • 0

Жазда оны жаңбырлы бұлт суарған,
Күзде оны күн пісіріп шығарған,
Жатыр алда күреңітіп таба нан
Қазақ үшін қасиетті құраннан.

Толық

Көктем көрінісі

  • 0
  • 0

Қара бұлт қарақұстай қанат қағып,
Алатау қатпар-қатпар қабаттанып,
Күңіренген күн астында қылт етеді,
От тілін найзағайдың жалап қалып.

Толық

Онкүндік соңында

  • 0
  • 0

Өзбекстан,тұрдың ақын жыры боп,
Жүректердің дүрс-дүрс соққан тілі боп.
Жанды біздің алдымызда түндерде,
Қызыл гүлдер әр төбенің күні боп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар