Өлең, жыр, ақындар

Қиял

  • 07.02.2016
  • 0
  • 1
  • 7303
Мың құбылып өзгересің күніне,
Түсінуге қиын сенің тіліңе.
Көкке барып бұлт үстінен секіріп.
Сүңгисің сен тұңғиықтың түбіне.
Тұңғиықтан тағы атылып шығасың,
Шың басына шырқап дабыл ұрасың.
Өзен судың сылдырынан су ұрлап,
Орман үнін, таудың тілін ұғасың.
Дүниеге кең жайылып құлашың,
Кейде күміс сағымдарды қуасың.
Тыншымайсың, түн ұйқымды төрт бөліп,
Бір күй болып құлағыма тұнасың.
Сенсіз менде сырсыз, жырсыз бос кеуде,
Қалар ұқсап өмір оты өшкенге.
Сендей жақын серіктікке жарамас,
Бұл дүниеде доспын деген еш пенде.
Сенсіз менде көбелекпін қанатсыз,
Мүгедекпін көмек күткен тағатсыз.
Қурап ұшқан қу еменмін теңселіп,
Жапырағын алып кеткен талап күз.



Пікірлер (1)

Айдана

Өте керемет

Пікір қалдырыңыз

Сарқырама

  • 0
  • 1

Көз тауып мұздың нәзік ойығынан,
Төгіліп меруерт моншақ мойынынан,
Шыққандай ерке сұлу еркіндікке
Кавказдың қарлы суық қойынынан.

Толық

Жасыл орман

  • 0
  • 1

Жазғытұры күн-түн қатып,
Колхозды елім еккен қолдан.
Жапырағыңды судырлатып,
Жайқал, жайқал жасыл орман.

Толық

Арман қыз

  • 0
  • 0

Сыр бойында бір қыз бар,
Көруге асық жігіттер.
Жерде жанған жұлдыздай,
Бәрі содан үміткер.

Толық

Қарап көріңіз