Өлең, жыр, ақындар

Дала ауасы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3771
Тербеледі толқындай жер көгеріп,
Машиналар тоқтайды көлге келіп,
Көл бетінде жатады байтақ аспан
Бауырына бұлтын ап дөңгеленіп.
Дала, дала... жаныңа жақын бәрі,
Келе жатса бұлт қайнап атылғалы.
Шақырады жанына ақ қайыңдар,
Ақ қайыңдар — даланың шатырлары.
Дала ауасы, даланың дарқан белі,
Дала тауы, даланың жалтаң көлі.
Әр уақытта жаныма сая болып,
Дауылдардан қорғайтын қалқан мені.
Бұл даланың әтірі — гүлі тұрмақ
Жусанын да иіскеймін үгітіп ап.
Топ-топ өскен тобылғы арасында,
Торғайдың да жатамын үнін тыңдап.
Өзендері жайылып екі бетке,
Ұлан дала жалғасқан шеті көкке.
Дала желі дуылдап қанымда ойнап,
Дала ауасы тулайды көкіректе.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз дей алар мені кім

  • 1
  • 0

— Сіз үнемі неге жалғыз жүресіз?
— Жоқ мен жалғыз жүрмеймін.
(курортшылар кеңесінен)
Мен қазір жалғыз емеспін,

Толық

Жеке шумақтар

  • 0
  • 0

Ақын жасау қолында емес сыншының,
Тілді жасау қолында емес тілшінің,
Халық өзі тіл мұхитын ағызып,
Халық өзі тұрғызады жыр шыңын.

Толық

Аққу

  • 0
  • 1

Қос қанатын дүр сілкіп,
Жан-жағына қаранып.
Садақ мойнын иілтіп,
Сылаң қағып таранып,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер