Өлең, жыр, ақындар

Ғабдолға

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1964
Сен жоқсың —
Сайранды салатұғын,
Таксиді байлап қойып,
Қақпаны қағатұғын.
Сен жоқсың —
Үстіңнен өтіп жатыр
Өлеңін жазып бұлт.
Саған керегі жоқ
Титімдей темекі мен
Азғантай азық-түлік.
Сен жоқсың —
Алғандайсың көп жүріп,
Жана тыным.
Жатырсың жамылып
Алматының ала түнін.
Сен жоқсың —
Басатын «Балғынкөлге».
Жатырсың тоң астында
Тарғыл белде...
Баладай көңіліңмен
Қалдың елде.
* * *
Құлады ол қырдың басынан,
Жүгірген шақта жалауды ап.
Ал кейін дулығасына
Гүл шығыпты алаулап.
Аты оның болды Анттай,
Шабуылда сол күнгі...
Тұр ма қорғап солдаттай
Сол дулыға сол гүлді.
Дауыл болып күнде соқтың,
Бір күн бармын, бір күн жоқпын.
Таңғы бұлттай жанып, лаулап,
Ортасында жүрмін оттың.
Көз жасымды қорек етіп,
Қасіретімді өлең етіп.
Өткелсіз бір дариядан,
Өкпем өшіп, келем өтіп.
Күрсінсем қақ айрылды бел,
Сақал-шашым кетті ағарып.
Көтере алмас қайғымды жер,
Күңіренбесем көкке барып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күрең жорға

  • 0
  • 0

Кей кезде түске кіреді,
Балалық шақтың кезеңі.
Даланың жасыл кілемі,
Торғайдың мөлдір өзені.

Толық

Күз еді...

  • 0
  • 0

Күз еді, тұрып едің жар басында,
Аунақшып жатты өзен арнасында.
Жас едім, жалқы едім, жалынды едім,
Қиырдан қолды создым жалғасуға.

Толық

Жауыздық

  • 0
  • 0

Кішкентай ғана көгершін
Далада жатыр далиып.
Қара дақ етіп кеудесін,
Қалыпты қою қан ұйып.

Толық

Қарап көріңіз