Өлең, жыр, ақындар

Қолымды алдың

  • 08.05.2016
  • 0
  • 0
  • 3761
Көрік пе едің, айнам-ау, елік пе едің,
Тұтқындалдым өзіңді көріп керім.
Өзіммен өзім болып отырғанда,
Қолымды алдың жымиып келіп менің.

Қолымды алдың, жүрегім дүрсіл қақты,
Жан екенсің биазы, тым көрікті.
Дөңгеленіп бейледік біз екеуміз,
Қош жүректе белгісіз бір сыр жатты.

Уақыттың сынаптай тезін біліп,
Жасамаса жарады сезін бүлік.
Жарасып тұр тұлғаң да, көрікің де,
Жарасып тұр көзіңе көзілдірік.

Көрінген соң көп қыздан дараланып,
Өлең жаздым өзіңе қалам алып.
Ағаң болып өтем мен ақкөңіл қыз,
Шын қарындас болсаң сен маған анық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табынамын

  • 0
  • 0

Сыр айтудан өзіңе қысылмадым.
Осы ма, сүю деген тылсым, жалын,
Ұмыттым өзімді өзім. Соңғы кезде.
Сен менің есімді алып жүрсің, жаным?

Толық

Жүрегімнің төріндесің

  • 0
  • 0

Келісті ғой келбетің тартымды әрі ақ,
Дегендейін жігіттер қалсын қарап.
Түсінісер шағымыз жеткен жоқ па,
Танытып жүрсің неге салқын қабақ.

Толық

Бәлкім кейін түсінерсің

  • 0
  • 0

Түсін мені, түсінбе де сен мейлі,
Ауыр ойлар жүрегімді меңдейді .
Оңашада жалғыз қалып жылаймын,
Жылау деген жан жарасын емдейді.

Толық

Қарап көріңіз