Дос көлінде

Дос көлінің жағасында ақ шатыр,
Көгілдір көк арасында көгершін.
Жер бетінде жаңбыр салған дақ жатыр,
Бұлт келеді, бұлт шіркінге не дерсін!
Молдаван қыз тап келіпті биылғы
Қостанайдың жауын-шашын күзіне.
Қара көзі шалып алып қиырды,
Көп қарайды көктегі бұлт жүзіне.
Мен сұраймын:
–Ұнай ма деп осы жер,
–Жүзім жоқ,— деп қойып жатыр ол да сын.
Алматымда молдаван қыз болса егер
Алатаудың сыйлар едім алмасын.
Бірақ оған өкінішім жоқ менің,
Нансыз жерде өмір бар ма, ойлашы?
Қостанайға қоя алады өкпе кім
Қазақстан астығының қоймасы.
1957

---