Ғұмыры бітпес үйдегі
- 0
- 0
Ғұмыры бітпес үйдегі
тірліктің жайы талдырып,
сезімді нандай иледі,
үміт пен арман қалды ұмыт.
Мен саған сыр айтамын
Мен саған сыр айтамын:біреулердің қайтеміз құр айтағын,
сезе тұрып қайғысын соңындағы;
білеміз ғой - қателік со жылдағы,
өкпе, наз бен жел-өсек - соның бәрі
сені менен мені тек мұңайтарын,
жел ескендей желпісіп жұрт етегін,
біздерді күлкі етерін;
сайқал-мысқыл ойнақтап жүздерінде,
жанашырсып жат жандар бізге мүлде;
мүләйімсіп түртетін бос қораны
аула-жайдың қорсылдақ шошқалары,
бұл күнде төс қағады
көктемде аузы тигендей күзгі егінге.
Мен ұққаным - осының бар «шатағы» -
тек бізді шаршатады:
екеуіміз де соншалық тырыссақ та
тіпті сәлемдеспеуге дұрыстап та;
ұмтылсақ та өзгемен ұғыспаққа -
содан біздің қайғымыз қанша тағы!
Мұның бәрі - бізді бір-бірімізге
одан сайын еріксіз аңсатады.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Алақандағы жазу
- 0
- 0
Үйде ертемен тып-тыныш,
тұрдым жайлап, тарандым.
Сосын алақаныма
атын жаздым анамның.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Павлодар облысы
Өте куш і -
Нурали
Керемет -
Әділ
Өте керемет
Zhanar
Тамаша