Өлең, жыр, ақындар

Ақын

Ақынның нәзік жүрегі
самалдан тоңар гүл еді.
Халқының махаббатымен
ақсұңқар құстай түледі,
ел ғана – тұғыр, тірегі.

Әділет үшін жан салып,
алдында тұрсын қанша алып –
шындыққа жетпей тынбайды,
қияметтерге қарсы ағып,
баурайды сонда бал шабыт.

Сұлулық пенен пәктіктен
рақат күткен, бақ күткен,
шығып кеткенше ақтық дем,
арпалысып өтер қасқайып
күңкілмен, бұқпа сақтықпен.

Аялап туған ел, жерін,
өнерін, тілін, ерлерін
қастерлер елдің туындай.
Аяла халқым, суынбай
Бұқардың мұрагерлерін!



Пікірлер (4)

Биязы

Керемет

Тахмина

Өте тамашааа ,кушті

Мерей

Керемеет

Керемет

Өте жақсы

Пікір қалдырыңыз

Күзетте

  • 0
  • 0

Бас имей келем тағдырға,
Еркіндік - менің бар әнім.
Ол - көкте, әлем алдында,
қадайды маған жанарын.

Толық

Менің сорлы сәттерім

  • 0
  • 0

Менің сорлы сәттерім -
тасқын жырлардан қалған шақтарым тосылып,
ол сәтте менде арман деген де - бос үміт.
Күңгірттеу менің келбетімді көріп, іштегі

Толық

Жұмақ

  • 0
  • 0

Бар дейді бір керім жер Жұмақ деген,
әркімнен қайда өзі деп сұрап келем,
Таба алмай жүрмін әлі, бар білгенім –
әйтеуір сол жұмағың жырақ менен.

Толық

Қарап көріңіз