Өлең, жыр, ақындар

Жыр жаздым өз атыңа тебіреніп

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 567
Жыр жаздым өз атыңа тебіреніп,
Оттағы қорғасындай көңіл еріп.
Бір түрлі қысыламын, жұрттың бәрі
Тұрғандай көздерімнен сені көріп...
Кінәсыз болса мынау өмір елік
Кетер ем жүрек гүлін жеріме егіп.
Сен де, аға, сезіндің бе сырластардың
Көзіңнен өтетінін мені көріп.
Болғандай кешегіден күнім жарық,
Барады қызғалдақтан қырым жанып.
Ғашық боп жүрген кезде сезімменен
Адамдар кетеді екен сұлуланып.
Көтеріп көкжиектен туын шабыт,
Аспанның қазанына қуырса бұлт,
Көңілге күндіз-түні маза бермей,
Кеудемде соғар жүрек дүбір салып.
Түн қайда жасыл жайлау алтын айлы,
Қырандай көңіл неге шалқымайды?
Жан сырым саған деген жыр боп шығып,
Жамбыдай шың басынан жарқырайды...
Сезімге бермейді екен өмір ерік,
Ойланам оңашада тебіреніп.
Құпия сырды аңғарып қараған жұрт
Күлімдер, көздерімнен сені көріп...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мазасызбын... Ұрады басым дабыл

  • 0
  • 0

Мазасызбын... Ұрады басым дабыл,
Көз жасыңды дегендей жасырма, гүл.
Өмір сүрдім деп, сірә, өкінбеспін,
Мейірімге тапшылау ғасырда бұл.

Толық

Мен адамзат пендесінен түңілдім

  • 0
  • 0

Мен адамзат пендесінен түңілдім,
(Жан айнасы, жанарына үңілдім)
Қарасынан жылу таппай, сәулесіз –
Қап-қараңғы бір бұрышқа тығылдым.

Толық

Қанатсыз қалсам...

  • 0
  • 0

Таулардан құлағанда ағарып таң,
Күйімді қабағымнан қарап ұққан.
Қайда жүр, бала кезгі құбыларым,
Арқалап өткізетін мені арықтан.

Толық

Қарап көріңіз