Өлең, жыр, ақындар

Жыр жаздым өз атыңа тебіреніп

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 527
Жыр жаздым өз атыңа тебіреніп,
Оттағы қорғасындай көңіл еріп.
Бір түрлі қысыламын, жұрттың бәрі
Тұрғандай көздерімнен сені көріп...
Кінәсыз болса мынау өмір елік
Кетер ем жүрек гүлін жеріме егіп.
Сен де, аға, сезіндің бе сырластардың
Көзіңнен өтетінін мені көріп.
Болғандай кешегіден күнім жарық,
Барады қызғалдақтан қырым жанып.
Ғашық боп жүрген кезде сезімменен
Адамдар кетеді екен сұлуланып.
Көтеріп көкжиектен туын шабыт,
Аспанның қазанына қуырса бұлт,
Көңілге күндіз-түні маза бермей,
Кеудемде соғар жүрек дүбір салып.
Түн қайда жасыл жайлау алтын айлы,
Қырандай көңіл неге шалқымайды?
Жан сырым саған деген жыр боп шығып,
Жамбыдай шың басынан жарқырайды...
Сезімге бермейді екен өмір ерік,
Ойланам оңашада тебіреніп.
Құпия сырды аңғарып қараған жұрт
Күлімдер, көздерімнен сені көріп...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түбір табалдырық

  • 0
  • 0

Осы жермен өткендей бабам жүріп,
Қалай, ішке сезімді қалам бүгіп.
Сол бір үйде мен жиі баратұғын
Түбір ағаш болыпты табалдырық.

Толық

Көзге елестеп жұмбақ өмір алдағы

  • 0
  • 0

Көзге елестеп жұмбақ өмір алдағы,
Әнім менің кешке ұласты таңдағы.
Кейде ауыр күрсінемін, иығыма –
Түскендей боп аспан мен жер салмағы.

Толық

Жан сырласым...

  • 0
  • 0

Сырды жүрген жасырып,
Шертсем, жылар тас ұғып.
Даусым жетпес алысқ-а-а-а
Елегізем... асығып.

Толық

Қарап көріңіз