Өлең, жыр, ақындар

Ағалар

  • 15.07.2016
  • 0
  • 0
  • 17602
Ағалар асқар
тауым ғой
асқақтап тұрған көк тіреп,
Жабықтырғанда
дауылды ой,
мандайымнан
менің өтті кеп.
Ағалар барда
демеген -
бәрінен биік
шоқтығым,
еркелеп өстім
неге мен,
әкенің сезбей
жоқтығын?
Жолаушы кетсе, тұнжырап,
апамнан сұрай беріппін,
алдынан шықтым құлдырап,
лағындай боп
еліктің.
Білінбей жоқтық,
кем-кетік,
елдей ем өзім
рулы.
"Беремін,-
дейтін,- жеңге етіп
саған ұнаған сұлуды".
Өтіпті зулап
жылдарым,
кетіпті тулап
күндерім,
сусын ғып әлі
жүр жаным
мейірімнің сонау
күн демін.
Бар екен Жерде
тамыздар,
қабақтар шашқан
қар-ызғар,
өтелмей жүрген
парыздар,
берілмей жүрген
қарыздар.
Тосар да қайғы
кемірген,
солқынар нәзік денем де,
ұмтылам
бірақ сеніммен
ағалар барда мен
өрге.
Ағалар барда нұры айбын,
шыдаймын құздай сындарға,
Сынбаймын, өзім
Күн, Аймын,
аспаным болып
шығанда -
ағаларым аман тұрғанда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұрбойдақ балладасы

  • 0
  • 0

Пері боп ұшып келемін,
қарға түс жарау дөненім
ақ қардай көбігі шашылған,
Чурайвнадай сұлуым,

Толық

Сіңлілерім

  • 0
  • 0

Жүрсем де ел аралап, таудан асып,
туған жер түтініне арман асық.
Бір жасап қалам ылғи, сіңлілерім
алдымнан шыққан кезде қаумаласып.

Толық

Мансап үйі

  • 0
  • 0

Мансап үйі – қақпақты қыш құмыра,
енсең орар рақат ыстығына.
Өскен сайын мансаптың баспалдағы
соғұрлым мол былығы, бықсығы да.

Толық

Қарап көріңіз