Өлең, жыр, ақындар

Қоштасарда

  • 21.07.2016
  • 0
  • 0
  • 19106
Қоштасу кезі келгенде
жаутаңдап маған қарадың.
"Жүрмейсің бірге сен неге?"
Дегендей болды жанарың.
Елжіреп тұрды жас жүрек,
жеңе алмай күшін сезімнің.
Кеудеме жалын түсті кеп
жаныңдай ыстық өзіңнің.
Перронға шықтың, қарадың,
тұрсың ба мені қия алмай?
Сыр ашпай қалай қаламын,
"сәулешім" дер ме ем ұялмай?!
Айта алмай қалдым. Жалынға
өртеніп кеудем тұрды-ау бір...
Қалды да қойды жанымда
жауғалы тұрған бір жаңбыр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шуағын төгіп күн шығып

  • 0
  • 0

Шуағын төгіп күн шығып,
қанатын жайды гүл шыбық.
Келеді көктеп даланың
құрсағын жарған тіршілік.

Толық

Шындық

  • 0
  • 0

Шындық-ай, ауылың қайда еді,
сен бе деп жердің бар шамын
шатқаяқтап іздеп шаршадым.
Қалмады өлкемнің сай белі.

Толық

Кек және кешірім

  • 0
  • 0

Өкпе шоғын тұтандырмай
біз сараңбыз кешіруге.
Мейірімді ол жұтар құмдай,
жұтар ақыл шешімін де.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер