Өлең
- 0
- 0
Сонау күнде, жас шақта,
Өлең келіп керісті меніменен,
Күш жетпеді - керіспей шегінер ем,
Қайдан келді, білмеймін, өзеннен бе,
Қуанышты мендегі
сенің қайғың улайды.
Ешбір адам жердегі
білмейді бұл мұң жайды.
Шынымды айттым – сенбеді,
құлап жаттым – келмеді.
Жаға алмайтын жақсыға
жаман болдым жердегі,
Ерке
Фариза-жырлар мәңгі өлмейді. Асқақ, сыршыл, мұңды, жаныңды тербейді. қай-қайдағы өшкен үміттерді тұтатып, көңіл түкпіріндегі аяулы асылыңда қозғайды. Мен оның өлеңдеріне мәңгі ғашық боп өтем.
Мерей
өй де