Зәрулік
- 0
- 0
Тыным таппай, арылмай жаның жүктен,
барған сайын жылыстар таңың күткен.
Жайлы өмірге талпынған Адам шіркін
құтылмайтын болды бір зәруліктен.
"Не жетпейді саған?" ~ деп,
"Неге көңілің алаң?" - деп,
таңданады басқалар.
"Атағың бар, ақша бар,
Таразы. Шөп сарғайған. Күн жайдары.
Әндеткен сыбызғы үнді қурайлары.
Жайлаудан көшіп қонған ауыл түгел
күздікке үйді де ықшам ыңғайлады.
Ерке
Фариза-жырлар мәңгі өлмейді. Асқақ, сыршыл, мұңды, жаныңды тербейді. қай-қайдағы өшкен үміттерді тұтатып, көңіл түкпіріндегі аяулы асылыңда қозғайды. Мен оның өлеңдеріне мәңгі ғашық боп өтем.
Мерей
өй де